Overal in ons land klinken carillons. Dat het hier om typisch Nederlands erfgoed gaat, realiseren wij ons doorgaans niet. Eeuwenlang hebben klokken in heel Europa een grote rol gespeeld in het dagelijks leven. Ze werden door kerk en staat gebruikt voor religieuze doeleinden, om gebeurtenissen te markeren, kwade geesten te verdrijven, uiting te geven aan rouw of vreugde en om te waarschuwen. In de veertiende eeuw werden torens voorzien van uurwerken die de tijd aangaven met wijzer en uurklok. Uit de voorslagklokjes, die op mechanische wijze de uurslag aankondigden, ontwikkelde zich het spelen op klokken vanaf een klavier. In dit vlot leesbare boek beschrijft historica en stadsbeiaardier Heleen van der Weel de ontwikkeling van het klokkenspel tot 1800. Daarnaast gaat ze uitgebreid in op de opleiding en positie van de klokkenisten, hun repertoire en de waardering voor het klokkenspel. De bijgevoegde cd brengt de ontwikkeling van luidklok tot klokkenspel ten gehore.
'Hoezeer zij wat ze zegt ook staaft en onderbouwt, toch blijft Klokkenspel een vlot leesbaar boek, dat een welkome bijdrage is aan het behoud van ons "religieus erfgoed" en van het blijkbaar typisch Nederlandse klokkenspel. [...] Een bijzonder interessant boek en een heerlijke cd die voor mij het stadscarillon nog weidser en wijzer laat klinken dan voorheen.' Peer Verhoeven in: De Roerom 23 (2009) 5
'De auteur laat zich kennen als een gedreven onderzoekster, zoals zij ook in het orgaan Klok & Klepel van de Nederlandse Klokkenspelvereniging al menig artikel publiceerde over de beiaardcultuur in diverse steden. Hoewel de focus van "Klokkenspel" gericht is op de ontwikkelingen in het verleden, trekt Van der Weel waar nodig en nuttig in voetnoten de lijn door naar het heden. Het boekje laat zich dan ook uitstekend lezen als een inleiding in de beiaardcultuur in het algemeen.' Jasper Stam in: Reformatorisch Dagblad 04-02-2009
'De schrijfster is op een uitzonderlijke manier gekwalificeerd haar onderwerp te belichten. Zij is historica - en toont zich hier een bevlogen onderzoekster, uitstekend in staat om de resultaten van haar werk op een bevattelijke wijze te presenteren. Zij is echter ook beiaardier - van de Haagse Sint-Jacobstoren - en dus ook in staat als het ware "van binnenuit" en "ambachtelijk" de stof te behandelen.' Dr. Philip Bosscher op: www.historischhuis.nl/recensies
'een informatief en leesbaar boekje' Clara Strijbosch in: De Volkskrant 20-02-2009
'Ik heb deze mooi uitgegeven uitgave als een roman gelezen.' Maarten Seijbel in: De Waarheidsvriend (2009) 1
'Het boek bevat allerlei informatie over klokkengieters, klokkenisten, hun benoemingsprocedures en de muziekjes die op de klokken werden gespeeld.' Roel Sikkema in: Nederlands Dagblad 27-02-2009
'Een belangrijke troef van deze studie is het kwalitatieve bronnengebruik. In plaats van zich uitsluitend te baseren op de enkele basispublicaties die steeds opnieuw door auteurs worden gebruikt en herbruikt, gebruikt Van der Weel ook minder bekend bronnenmateriaal uit historische studies die terloops verwijzen naar de beiaard. Bovendien heeft zij onderzoek gedaan in een aantal stedelijke archieven, wat de waarde van deze publicatie als referentiewerk nog groter maakt.' Luc Rombouts in: magazine Vlaamse Beiaard Vereniging 15 (2009) 1
'Le livre se distingue par une analyse très fouillée du sujet (complétée par plus de 500 annotations hors texte) ainsi que par le recours à une bibliographie très étendue (dont de nombreuses archives communales). Signalons le caractère très attachant des nombreuses anecdotes locales relatées.' In: Le Bulletin Campanaire 58 (2009) 2
'Na het verzamelen van alle beiaardgerelateerde informatie heeft de schrijfster er voor gekozen deze gerubriceerd aan de lezer te presenteren. Zo is bijvoorbeeld alle bekende informatie over sollicitatieprocedures voor beiaardiers van de zeventiende en achttiende eeuw in een hoofdstuk vervat. Deze werkwijze levert een zeer leesbaar geschrift op.' Christiaan Winter, stadsbeiaardier Alkmaar in: Gregoriusblad nr. 1 (2010)
‘Het boek is een waardevolle bijdrage aan de literatuur over de beiaard. Al te vaak immers is geschreven vanuit een beperkt perspectief, waarin de klokkenspelen van de zestiende eeuw niet meer zijn dan een onbeholpen voorspel voor de “uitvinding” van de gebroeders Hemony, die dan zijn ware betekenis pas krijgt wanneer de beiaard rond 1900 wordt “herontdekt”. Van der Weel heeft van die beperkte visie geen last, en benadrukt de belangrijke plaats van het carillon en zijn muziek in de stedelijke cultuur van de Nederlanden. […] Het boek is mooi uitgegeven, en sympathiek geprijsd. Een aanrader.’ H. Verhoef in: De Zeventiende eeuw 26 (2010) 1, p. 121-122
Verder gesignaleerd in: Hofjournaal 9 (2008) 21; website Muziek Centrum Nederland, april (2009).