Een handvol filosofen

In Een handvol filosofen staan de filosofen centraal die sinds de oprichting van de Vrije Universiteit in 1880 aan deze instelling verbonden zijn geweest. Het gaat hierbij niet alleen om de inhoud van hun werk, maar ook om de personen zelf. Er waren filosofiedocenten die zich met de universiteit identificeerden en zich volledig konden ontplooien. Er waren er echter ook voor wie dit niet gold, die geïsoleerd of in gewetensnood raakten. Veel filosofiestudenten waren actief betrokken bij wat er in hun faculteit gebeurde. Zij namen initiatieven, protesteerden soms tegen de gang van zaken en kozen partij in conflictsituaties. Sinds het eind van de jaren zestig van de twintigste eeuw verloor de Vrije Universiteit geleidelijk haar christelijk karakter. Tegenwoordig werken alle stafleden vanuit hun eigen motivatie mee aan een hoofdzakelijk seculier geworden universiteit, die voor het overige ruimte biedt voor religieuze en levensbeschouwelijke diversiteit.    

'[...] de universitaire geschiedenis is een belangrijk boek rijker.' Op: website BMGN - Signaleringen 128 (2013) 4

‘[…] een pluim op de hoed van auteur Henk Woldring.’ Dirk de Hoog op www.advalvas.vu.nl 16-04-2013

Een uitgebreid interview door Klaas van der Zwaag met H.E.S. Woldring in: Reformatorisch Dagblad. Boeken 12-04-2013, p. 10-11

Lees ook de recensie 'De vergeefse zoektocht naar een christelijke filosofie' van Hans van de Breevaart in: Friesch Dagblad/Geloven 26-06-2013, p. 10; en in: Christelijk Weekblad/Filosofie 05-07-2013, p. 4-5

Lees ook het interview van Coen van Beelen met Henk Woldring in Trouw/de Verdieping 18-12-2013, p. 10-11: '"Een fundamentalistische werkwijze met een sterke sociale controle kun je nog wel volhouden op een universiteit met twee-à-drieduizend studenten, maar niet met vijftienduizend. De VU werd simpelweg te groot. En voor zo'n grote onderwijsinstelling is het ook onmogelijk om voor elk vakgebied wetenschappers te vinden die zowel gekwalificeerd zijn als de religieuze doelstellingen onderschrijven. Op den duur werden de eerste niet-gelovigen oogluikend toegelaten. Heel begrijpelijk natuurlijk; je kunt een leerstoel niet vacant laten, dan verlies je al snel je internationale prestige."'