De Amsterdammer Jan Willem Kumpel (1757-1826) stond al jong in de schijnwerpers als een ambitieus en getalenteerd dichter. Hij genoot de bescherming van de Oranjes en was de boezemvriend van Willem Bilderdijk. Het duurde echter niet lang voordat hij in de uitermate gepolariseerde samenleving, gekenmerkt door de strijd tussen Patriotten en Orangisten, door beide partijen geridiculiseerd werd als een leugenaar en een mislukkeling. Kumpel maakte schulden, provoceerde, dreigde en blunderde; hij verloor zijn vrienden, moest vluchten, kwam terug en belandde tenslotte in de Amsterdamse gijzeling. Een opmerkelijk gegeven is het feit dat hij zelf uitgebreid schreef over zijn val. Geboren in een rijk middenstandsgezin stierf hij zeventig jaar later berooid en gedesillusioneerd in het werkhuis van Amsterdam. Kumpels memoires, voorzien van een inleiding en annotaties, bieden een bijzonder interessant en intiem inkijkje in het verrassende en buitengewoon tragische verloop van zijn leven.
'Ronnes heeft [...] alles in een kort bestek - behorend bij de uitgave van een egodocument - aan de orde laten komen. In een aangenaam betoog schetst zij het leven van een man die tot nu toe in de schaduw van anderen is gebleven, maar die tijdens zijn leven wanhopige pogingen deed om zich op allerlij wijzen te profileren. Het Curriculum is daar een mooi voorbeeld van.' Dini Helmers in: Mededelingen van de stichting Jacob Campo Wyerman 39 (2016) 1, p. 91-92
'Kumpel is geen Multatuli, die het dwepen met zijn lijden en het hem aangedane onrecht via het geschreven woord een grotere betekenis kan geven. Voor bijna iedereen die Kumpels geschriften niet rechtstreeks als een historische bron wil gebruiken, volstaat dan ook de nuchtere inleiding van Hanneke Ronnes [...].' Jeroen Bouterse op: http://historischhuis.nl/recensiebank/review/show/859, 21-05-2016.