Frederike van Uildriks, tijdgenote van Aletta Jacobs, ontwikkelde zich van een welopgevoede dochter uit de Groningse elite tot een vrijgevochten natuuronderzoeker en publicist van vele boeken, columns, recensies en opiniërende artikelen. Na een onvervulde liefde voor de latere hoogleraar Jacques Oppenheim, neef van Aletta, ging zij een 'vrij huwelijk' aan met de Friese multatuliaan, socialist en natuurkundeleraar dr. Vitus Bruinsma. In haar nieuwe leven in Gorredijk en later Lochem stonden het populair-wetenschappelijk schrijven, de natuur en de lichaamscultuur centraal. Dit indringende egodocument, waarin Van Uildriks gedurende meer dan dertig jaar haar leven optekende, biedt een intiem inkijkje in de wording van een zelfbewuste jonge vrouw, maar werpt ook een persoonlijk licht op grote negentiende-eeuwse veranderingen in de sociale en politieke verhoudingen, en op de samenhang tussen verschijnselen als feminisme, socialisme en vrijdenkerij, de liefde en biologisch reveil.
'Het lezen van de 438 pagina's van deze editie is tegelijkertijd saai en razend interessant. Een wonderlijke ervaring. [...] Frederike van Uildriks had uitgesproken opvattingen over het dagboekgenre. Ze beschouwde het bijhouden ervan beslist niet als literaire bezigheid [...]. "Begrijp mij goed, ik bedoel met zo'n dagboek niet allerlei gemoedsuitstortingen en weemoedsuitingen of vreugebetuigingen, maar een eenvoudige, kroniekmatige medeeling van feiten, een dagboek dat geen slot behoeft en gerust, als het noodig is, door de huisgenooten mag worden gezien." [...] Gelukkig houdt Frederike van Uildriks zich gaande de eerste periode niet helemaal aan haar credo. We zien haar in haar eerste, Groningse dagboekjaren tot over haar oren verliefd op "O". [...] Van Uildriks feiten onthullen het beweeglijke leven van een hoogst moderne, uiterst progressieve dame die het ondanks de maatschappelijke beperkingen voor de vrouw van haar tijd ongelofelijk ver schopt. Je kunt haar ontwikkeling op de voet volgen en daarmee ook het vroege socialisme, alsmede aanpalende bewegingen als Rein Leven, drankbestrijding, kiesrechtbeweging, vrouwenemancipatie, onderwijsverbetering. Vrijwel alle bekende socialisten kende ze van nabij. Troelstra, Domela Nieuwenhuis, P.L. Tak, Nawijn, Van Zinderen Bakker, Ten Bokkel, en ook de multatulianen onder hen Gerhard, Göptze, Van Emmens. [...] De tweede grote liefde in haar leven was Vitus Bruinsma (1850-1916). Ook wat hem betreft zondigt ze tegen haar dagboekprincipes, uitzonderlijk, hoe ingehouden, spaarzaam en keurig alles ook blijft. [...] Mineke Bosch bezorgde het Van Uildriks-dagboek voorbeeldig. Inleiding en voetnoten comme il faut.' Atte Jongstra in: NRC Handelsblad/Boeken 14-1-2011, p. 15
'Er verscheen nog een deel in de mooie serie egodocumenten van uitgeverij Verloren: De liefde en de vrijheid, natuurlijk!' in: Historisch Nieuwsblad, 19 (2010) 9, p. 82-83
‘Als biografe van Aletta Jacobs […], kenner van het eerste-golffeminisme en specialiste op het terrein van egodocumenten van vrouwen, kende Bosch Van Uildriks vooral als “voetnoot” in de geschiedenis van de Nederlandse vrouwenbeweging en het meisjesonderwijs. Vanwege de rijkdom van het dagboek besloot Bosch deze marginaal bekende vrouw vervolgens “historische waardigheid” te verlenen door het dagboek te bezorgen en van een inleiding te voorzien. […] De inleiding en de annotatie ontsluiten echter op voorbeeldige wijze de tekst, die een schat aan informatie biedt voor onderzoekers die geïnteresseerd zijn in het negentiende-eeuwse meisjesbestaan, de geschiedenis van de vrouwenbeweging, de socialisme, de natuurbeweging, ziekte en gezondheid, sport, onderwijs, en de lees- en schriftcultuur.’ Marijke Huisman in: Tijdschrift voor Geschiedenis125 (2012) 1, p. 284-285
‘Mineke Bosch is bij toeval met dit dagboek in aanraking gekomen en het is door de inleiding van Bosch en het uitgebreide notenapparaat dat dit document interessant geworden is; zonder deze uitleg zou het dagboek van de betrekkelijk onbekende Frederike van Uildriks niet erg toegankelijk geweest zijn. […] Het is duidelijk dat het gezin deel uitmaakte van de Groningse elite; in de dagboekaantekeningen passeert een indrukwekkende hoeveelheid namen de revue. […] In de noten worden de genoemde personen zoveel mogelijk nader toegelicht en deze aantekeningen laten zich dan ook lezen als de Wie is Wie van de Groningse elite van de tweede helft van de 19e eeuw. […] Alhoewel de veelal feitelijke aantekeningen in het dagboek zich niet als een opwindend doorlopend verhaal laten lezen, kun je toch met behulp van de inleiding en de voetnoten een goed beeld krijgen van het leven van deze vrouw. Het is geen doorsnee vrouwenleven in de 19e eeuw. De voor die tijd afwijkende levensstijl en ongewone keuzes van de dagboekschrijfster maakt het een boeiend document.’ Biene Meijerman op: www.historischhuis.nl/recensies, 02-02-2011
Tevens gesignaleerd in: Kleio 51 (2010) 8, p. 50.