Princesse der rederijkers

De Antwerpse dichteres Anna Bijns (1493-1575) was een van de eerste Nederlanders die op de nieuwe leer van de reformator Martin Luther reageerde. Vaak wordt gesteld, dat zij in haar gedichten vooral haar haat ten opzichte van Luther verwerkte, wat vervolgens gekoppeld wordt aan haar vrouw-zijn. Haar 'refreinen' zouden weliswaar meeslepend zijn, maar geen argumentatieve waarde bezitten. Met behulp van een nieuwe methode, een combinatie van klassiek letterkundig onderzoek en een benadering uit de argumentatietheorie, toont Judith Keßler overtuigend aan dat dit beeld niet klopt. Anna Bijns maakte gebruik van verschillende argumentatiestrategieën die een grote overtuigingskracht moeten hebben gehad. Bovendien zijn de refreinen in de gedrukte bundels programmatisch gerangschikt, om des te meer effect te bereiken in het publieke debat rond Luther. Princesse der rederijkers brengt de sterke en invloedrijke positie van dichteres Anna Bijns helder naar voren.    

'[...] een waardevolle bijdrage aan het Bijns-onderzoek. Keßler heeft een goede greep op haar materiaal, beschikt niet alleen over een ruime filologische kennis, maar levert ook zelfstandige codicologische analyses van de handschriften en drukken, en biedt nieuwe inzichten in de samenstelling van Bijns' oeuvre en haar geestelijk en literair netwerk. Bovendien wijst ze op lacunes in het onderzoek zoals het feit dat de receptie van de Latijnse vertaling van Bijns' refreinen nog steeds nauwelijks onderzocht is. Ik hoop van harte dat iemand de uitdaging zal aangaan om Keßlers methode toe te passen op gedichten van andere rederijkers.' Ulrike Wuttke in: Internationale Neerlandistiek 52 (2014) 2, p. 174-177

'Keßler gaat in dit boek uit van een interessante vraagstelling en introduceert in de Medio-neerlandistiek een methode die voor betogende teksten als Bijns'refreinen veelbelovend is.' Anne Reynders op: www.tntl.nl/boekbeoordelingen 13-04-2014

Tevens gesignaleerd in: Nieuw Letterkundig Magazijn 31 (2013) 2, p. 100.