De tijd waarin Charles Roemers, hoofdpersoon van dit boek, leefde, was er een van grote veranderingen. Tijdens zijn lange leven was hij niet alleen getuige van, maar nam hij als advocaat, schepen van Maastricht en volksvertegenwoordiger in Parijs ook deel aan ingrijpende maatschappelijke omwentelingen. In 1795 bereikte hij bij de Franse veroveraars dat een te vormen departement Nedermaas niet zou bestaan uit het grootste deel van het voormalige prins-bisdom Luik, maar enkel uit wat hij noemde het 'Vlaamse' deel. Zijn doel was onder andere de bevordering van de economische ontwikkeling van dit gebied door de aanleg van wegen, kanalen en ontginningen. Het departement Nedermaas werd na 1815 als onderdeel van het Verenigd Koninkrijk de (ongedeelde) provincie Limburg. De regering van Willem I werd voor hem al snel om allerlei redenen een teleurstelling. Tijdens de Belgische Opstand was hij voor het behoud van de gehele provincie Limburg onder Belgisch gezag.