Walewein ende Keye is een Vlaamse Arturroman uit de tweede helft van de dertiende eeuw. De enig bekende versie van dit verhaal is overgeleverd in de beroemde Lancelotcompilatie (ca. 1325), die wordt bewaard in de KB te Den Haag (signatuur 129 A 10). Walewein ende Keye is een roman met een opmerkelijke structuur, waarin Arturs zeer hoofse neef Walewein wordt geconfronteerd met een valse beschuldiging door de kwaadaardige hofmaarschalk Keye. Na vele avonturen weet Walewein zijn reputatie te zuiveren en wordt Keye afgestraft, waarna hij het hof ontvlucht. In de inleiding bij deze tekstuitgave wordt aandacht besteed aan de structuur, thematiek, lokalisering en literaire en handschriftelijke context van Walewein ende Keye. Van de tekst zelf wordt een kritische editie gegeven met woordverklaringen, paleografisch commentaar en literair-historische toelichting. Het boek bevat tevens een register van plaats- en persoonsnamen.
‘Nu deze editie, anders dan eerdere delen in deze reeks, niet de neerslag vormt van een promotieonderzoek, maar voortvloeit uiteen tijdens dat onderzoek opgelopen Waleweinvirus, wordt de editie deze keer ingeleid door een kortere studie. Overzichtelijk ingericht en prettig verwoord komen kwesties aan de orde zoals handschriftelijke context, structuur en karakterisering van de personages, […] waarbij de lezer telkens weer bewust gemaakt wordt van de punten waarop Walewein ende Keye van de Arturtraditie afwijkt. De lezer die niet in de complexe materie van dit onderzoeksveld is ingevoerd, krijgt zo snel een beeld van de geschiedenis van Walewein ende Keye en de belangrijkste onderzoeksvragen rond deze tekst. […] Een uitgebreide samenvatting van het verhaal biedt de onervaren lezer van Middelnederlandse teksten houvast op zijn of haar avontuurlijke tocht door de toch altijd wat ontoegankelijke Middelnederlandse tekst. […] Het moge duidelijk zijn, deze kritische editie is een belangrijke aanwinst voor de Medioneerlandistiek. Niet alleen omdat na vijftig jaar de eerste zelfstandige uitgave van Walewein ende Keye een feit is. Door de beproefde formule studie-leestekst-gescheiden annotatieapparaten kan dit boek de nieuwsgierige student historische letterkunde een eerste kennismaking bieden met tekst en onderzoeksveld, terwijl het de ervaren onderzoeker middels de paleografisch/genetische en de literair-historische aantekeningen een waardevol onderzoeksinstrument in handen geeft dat mooie aanknopingspunten biedt voor verder onderzoek.’ Jacqueline Wessel in: Vooys 30 (2012) 1, p. 93-96; ‘Het mag duidelijk zijn dat deze studie niet bedoeld is voor een breed publiek maar zich richt naar vakgenoten die vertrouwd zijn met de moeizame overlevering van Middelnederlandse teksten en met de problematiek van de Lancelot-compilatie in het bijzonder. […] De eigenlijke editie van de tekst vormt het belangrijkste deel van het boek. De inrichting van de editie volgt de gemaakte afspraken binnen de reeks Middelnederlandse Lancelotromans wat er globaal op neerkomt dat de lezer in staat moet zijn om een goed beeld te krijgen van de tekst zoals die in het handschrift voorkomt. In totaal levert dit voor deze tekst vier verschillende niveaus op. […] Ondanks de meerdelige tekstindeling blijft het geheel overzichtelijk en handig te raadplegen. Het onderzoek van Marjolein Hogenbirk over Walewein ende Keye bereikt via deze editie zijn bekroning. Haar werk heeft in belangrijke mate bijgedragen tot de vernieuwde belangstelling en de grotere waardering die de laatste jaren voor deze Arturroman is ontstaan.’ Veerle Uyttersprot in: TNTL 127 (2011) 4, p. 430-432
‘Marjolein Hogenbirk heeft een prettige schrijfstijl en legt een en ander glashelder uit. Dat maakt het lezen van dit wetenschappelijke boekwerk tot een waar genot. […] De medioneerlandistiek kan blij en tevreden zijn dat vijftig jaar na de eerste aanzet door een Utrechtse werkgroep onder leiding van W.P. Gerritsen deze editie er nu eindelijk ligt […]. Deze uitgave heeft lang op zich laten wachten, maar het was het wachten waard. Dankzij het enthousiasme en de vasthoudendheid van Marjolein Hogenbirk kan iedere Arthurliefhebber de editio principes van deze buitengewone Middelnederlandse Arthurroman nu eindelijk in handen houden en de tekst rustig bestuderen.’ Ludo Jongen in: Madoc 26 (2012) 1, p. 56-58
‘Het editiewerk zelf is vakkundig uitgevoerd en levert een vlot leesbare tekst op. […] Meer problemen heb ik met het apparaat bij de tekstuitgave. Doorgaans bieden de aantekeningen bij de tekst goede en zinvolle informatie, maar er schuilt wel een zekere onevenwichtigheid in de toelichtingen. […] Misschien zijn sommige van deze schoonheidsfouten te verklaren vanuit de ontstaansgeschiedenis van deze editie. De tekst werd immers eerder in digitale vorm gepubliceerd […]. Zo’n digitale uitgave heeft voor het onderzoek uiteraard grote voordelen, maar voor wie eenvoudigweg de tekst wil lezen en ervan wil genieten, is een uitgave in boekvorm toch heel wat prettiger […]. En daarom ben ik blij dat het boek er is, want met haar onderzoek en editoriale arbeid heeft Marjolijn Hogenbirk, gesteund door de expertise van Wim Gerritsen, een even leuke als interessante Middelnederlandse Arturroman opnieuw ontsloten.’ Geert H.M. Claassens in: Spiegel der Letteren 54 (2012) 3, p. 369-371
Verder gesignaleerd in: Scriptorium (2013) 2, p. 222.