Lanceloet pars 2

De Oudfranse Arturroman Lancelot en prose werd tussen circa 1235 en circa 1350 zeker drie maal in het Middelnederlands vertaald, misschien zelfs vijf maal. Er bestaat een fragmentarisch overgeleverde, zeer vrije bewerking in verzen (Lantsloot vander Haghedochte), een vertaling in proza (voor een klein deel bewaard gebleven in de zogenoemde Rotterdamse Fragmenten) en een vertaling in verzen (Lanceloet), die deel uitmaakt van het geheel van teksten dat de Lancelotcompilatie genoemd wordt. Sinds 1977 wordt er in het kader van het Utrechtse Lancelotproject naar gestreefd dit corpus van Middelnederlandse Lancelotromans door middel van studies en tekstedities toegankelijk te maken voor het internationale Arturistische onderzoek. De uit dit project resulterende boeken worden gepubliceerd in de reeks 'Middelnederlandse Lancelotromans'. Dit deel bevat een uitgave van vs. 5531-10740 van de Lancelotcompilatie van de hand van Bart Besamusca. In de inleiding bij de editie besteedt Besamusca uitvoerig aandacht aan de vertaaltechniek van de Middelnederlandse dichter.