Lantsloot vander Haghedochte

De Oudfranse Arturroman Lancelot en prose werd tussen circa 1235 en circa 1350 zeker drie maal in het Middelnederlands vertaald, misschien zelfs vijf maal. Er bestaat een fragmentarisch overgeleverde, zeer vrije bewerking in verzen (Lantsloot vander Haghedochte), een vertaling in proza (voor een klein deel bewaard gebleven in de zogenoemde Rotterdamse Fragmenten) en een vertaling in verzen (Lanceloet), die deel uitmaakt van het geheel van teksten dat de Lancelotcompilatie genoemd wordt. Sinds 1977 wordt er in het kader van het Utrechtse Lancelotproject naar gestreefd dit corpus van Middelnederlandse Lancelotromans door middel van studies en tekstedities toegankelijk te maken voor het internationale Arturistische onderzoek. De uit dit project resulterende boeken worden gepubliceerd in de reeks 'Middelnederlandse Lancelotromans'. Dit deel bevat een editie van Lantsloot vander Haghedochte van de hand van W.P. Gerritsen. In zijn inleiding gaat Gerritsen in op de geschiedenis van het Lancelot-onderzoek en de identificatie van de Lantsloot-fragmenten, codicologische aspecten en enkele kenmerken van spelling en taalgebruik.