Lanceloet pars 1

De Oudfranse Arturroman Lancelot en prose werd tussen circa 1235 en circa 1350 zeker drie maal in het Middelnederlands vertaald, misschien zelfs vijf maal. Er bestaat een fragmentarisch overgeleverde, zeer vrije bewerking in verzen (Lantsloot vander Haghedochte), een vertaling in proza (voor een klein deel bewaard gebleven in de zogenoemde Rotterdamse Fragmenten) en een vertaling in verzen (Lanceloet), die deel uitmaakt van het geheel van teksten dat de Lancelotcompilatie genoemd wordt. Sinds 1977 wordt er in het kader van het Utrechtse Lancelotproject naar gestreefd dit corpus van Middelnederlandse Lancelotromans door middel van studies en tekstedities toegankelijk te maken voor het internationale Arturistische onderzoek. De uit dit project resulterende boeken worden gepubliceerd in de reeks 'Middelnederlandse Lancelotromans'. Dit deel bevat een uitgave van vs. 1-5530 van de Lancelotcompilatie van de hand van Bart Besamusca en Ada Postma. De inleiding geeft een algemene introductie op de compilatie, waarbij aandacht wordt besteed aan de samenstelling van de compilatie, de identiteit van de compilator en de werkzaamheid van de zogenoemde corrector. De verantwoording van deze nieuwe editie is geschreven door W.P. Gerritsen, leider van het Lancelotproject. Jan Willem Klein besluit de inleiding met een nieuwe codicologische beschrijving van de bronnen.    

'Der niederländischen Mediävistik macht diese Ausgabe einen ihrer zentralen Texte in optimaler Weise verfügbar, und der internationalen "Lancelot"- Forschung eröffnet sie die Möglichkeit, sich ein detailliertes Bild davon zu machen, wie der erste Große Prosaroman des europäischen Mittelalters sich darstellt, wenn er in jene von Chrétien de Troyes geprägte Form zurückverwandelt wird, die abzulösen er angetreten war. Man kann das Utrechter Herausgeberteam und die Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, unter deren Auspizien die "Lancelot"-Edition erscheint, zu dieser großeartigen Leistung nur beglückwünschen und zugleich der Hoffnung Ausdruck geben, daß es eines nicht allzu fernen Tages gerlingen werde, auch den Schlußstein zu setzen.' H.-H. Steinhoff in: Zeitschrift für deutsches Altertum und deutsche Literatur 127/3 (1998)

'De wijze waarop de Lanceloet-partes zijn uitgegeven, is in vergelijking met de oude editie van Jonckbloet, bij alle waardering voor diens pionierswerk, een enorme stap vooruit. Ten eerste zijn de verschillende redactielagen (die van kopiist en corrector) in de nieuwe editie volledig verantwoord. Ten tweede is het apparaat vdat de verzen aan de voet van elke bladzijde begeleidt zo gedetailleerd als men zich maar wensen kan: een paleografisch-genetisch apparaat (P/G) stelt de lezer in staat zich een betrouwbaar beeld te vormen van de tekst zoals die in het handschrift bewaard is gebleven; de woordverklaring (W) is to the point en verantwoordt twijfel aan de betekenis met een verwijzing naar het MNW, een toelichting (T) geeft literair-historische aantekeningen en bespreekt de verhouding met de Oudfranse grondtekst.' A. Th. Bouwman in: Tijdschrift voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, deel 117, afl. 3, 2001