De Nederlandse achttiende eeuw staat bekend als de eeuw van pedagogische vernieuwing. Vooral de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen geniet in dit opzicht een goede reputatie. Veel minder bekend is dat 't Nut haar succes dankt aan een decennialange voorafgaande discussie over misstanden in opvoeding en onderwijs en de mogelijkheden deze te verbeteren. Aan de hand van een grote hoeveelheid bronnenmateriaal, voor een deel nooit eerder onderzocht, brengt Willeke Los deze discussie in beeld. In haar breed opgezette en goed geschreven studie laat zij zien, dat de kritiek op opvoeding en onderwijs de motor was achter de ontwikkeling van een nieuwe notie van burgerschap die een goede opvoeding voor alle kinderen uit alle standen noodzakelijk maakte. En zo ontstond de basis voor de onderwijshervormingen van het einde van de achttiende eeuw.
'Willeke Los is de eerste die aantoont, dat bij (...) achttiende-eeuwse cultuurcritici nieuwe ideeën over opvoeding en onderwijs centraal stonden: juist omdat deze critici het verval der zeden als de wortel van het algeheel verval beschouwden, stonden opvoeding en onderwijs, en dus de pedagogiek, in het brandpunt van de discussie. (...) In haar analyse van de pedagogische ontwikkeling beperkt Los zich niet, zoals anderen dat deden, tot de laatste decennia van de achttiende eeuw, maar haar systematisch onderzoek bestrijkt zowel de zeventiende-eeuwse pedagogische tradities (Cats, Locke) als de totale achttiende eeuw. (...) Een mooi uitgegeven en zeer boeiende dissertatie. (...) Aanbevolen aan allen die geïnteresseerd zijn in ideeëngeschiedenis.' J.C. Vrielink in: Recensiebank historischhuis.nl
'Cats geloofde in de maakbaarheid van het kind en de achttiende-eeuwse pedagogen maakten daar dankbaar gebruik van. Maar er ging wel een wissel om. Dat hebben de negentiende-eeuwse orthodoxe schoolstrijders maar al te goed beseft. Opvoeding tot mens en burger bewijst postuum hun gelijk.' John Exalto in: Reformatorisch Dagblad, 18-01-2006. 'een boeiende geschiedenis en een boeiend verhaal (...). Los heeft een knap stuk werk geleverd (...).' Joop Berding in: Kleio 46 (2006) 6, p. 53
'De auteur schotelt haar lezers in het algemeen een erg verzorgd overzicht voor van het historisch ideeëngoed dat in deze periode in Nederland opgeld deed.' In: Mens & Maatschappij 81 (2006), p. 88
'(...) kostelijke hoofdstukken (...)'. In: De Humanist (2006) 1, p. 44
'Als studie van de vroege pedagogische Verlichting in Nederland acht ik dit, ouderwets degelijke, proefschrift van grote waarde. Overtuigend laat Los zien dat Betje Wolff en haar vele geestverwanten omstreeks 1780 konden voortbouwen op een pakket denkbeelden, dat al uitgebreid was bediscussieerd en door gezaghebbende jury's was geprezen.' Nelleke Bakker in: Bijdragen en Mededelingen betreffende de Geschiedenis der Nederlanden 122 (2007) 1
'Los heeft in heldere stijl een interessant proefschrift geschreven over een pedogogisch vertoog dat niet eerder met die uitvoerigheid en diepgang is geanalyseerd. Bekende auteurs verschijnen in een nieuw perspektief en onbekende auteurs worden alsnog voor het voetlicht gebracht. (...) Maar haar dissertatie als geheel lijdt enigszins onder haar inperking van het begrip contextualisering.' Jan Lenders in: Pedagogiek 26 (2006) 3
Verder gesignaleerd in: Historica 29 (2006) 1, p. 31; Trouw , 08-10-2006.