Els Strategier analyseert in haar proefschrift de muziekesthetische opvattingen van drie achttiende-eeuwse Nederlandse schrijvers: Jacob Wilhelm Lustig, Hieronymus van Alphen en Jan Robbers. In de achttiende eeuw ontstond het beeld van muziek en poëzie als twee-eenheid en ontwikkelde de muziekesthetica zich tot een zelfstandige wetenschap. In het vrij kale muzikale landschap van het achttiende-eeuwse Nederland, zeker in vergelijking met andere Europese culturen, waren ze pioniers op dit terrein. Vooral Jacob Wilhelm Lustig, zo blijkt uit het boek, heeft aan de wieg gestaan van het muziekhistorisch onderzoek in Nederland.
Achterin het boek is een CD bijgevoegd met daarop een sonate van Lustig.