'In haar boek schuwt Hoeven de grote woorden niet. Het is gewaagd om in een dissertatie een toekomst voor de herinneringscultuur te presenteren. [...] Haar proefschrift is interessant voor iedereen die zich bezighoudt met de herinneringscultuur van de Tweede Wereldoorlog.' Ilse Raaijmakers in: Tijdschrift voor Geschiedenis 129 (2016) 4, p. 685-688
'De breedte van het onderzoek van Liesbeth Hoeven is imponerend, evenals haar reflectie op de kunstwerken, waarmee ze die in al hun diversiteit toch in één greep houdt. Het doet verlangen naar een groot internationaal en interdisciplinair samenwerkingsverband waarin beschreven, geanalyseerd en geëvalueerd wordt wat er allemaal door de jaren heen tot op de dag van vandaag aan uitingsvormen van de herinnering aan de Shoah het licht heeft gezien.' Bettine Siertsema in: BMGN - Low Countries Historical Review 130 (2015) 4, review 71
'Echte vrijheid laat zich doorgeven via counterstories, rijkgeschakeerde verhalen die ons uitdagen het zwart-witdenken te doorbreken. Ook als ooggetuigen zoals Sirach de Vos niet meer onder ons zijn, kunnen ze worden doorverteld. Ik ben benieuwd hoe zijn (klein)kinderen het zullen vinden om zijn verhaal te lezen. Misschien komt er een bijzonder gesprek op gang tussen de generaties."' Liesbeth Hoeven in: Perspectief (PCOB) (2015) 4, p. 32
'De schrijfster kiest voor een niet-maakbaar vooruitgangsgeloof waarin niet sprake is van optimisme, maar van hoop. De vrijheidsverwerkelijking is weggelegd voor alle dragers van een cultuur die door middel van de herinnering ervoor waakt dat machtssystemen van ideologische en totalitaire regimes opnieuw kunnen ontstaan. Onze vrijheid is een paradoxaal gegeven dat zich ook tegen ons kan keren.' K. van der Zwaag in: Zicht (2015) 1, p. 85-86
'Belangwekkende maar beperkte studie'. G. Boomsma voor: NBD Biblion 15-04-2015; '"Auschwitz is nog steeds het bepalende referentiepunt, het is een historische werkelijkheid die ieder voorstellingsvermogen te boven gaat, juist omdat we de gruwelijkheden kennen. Daarom is de vraag ook actueel wat vrijheid voor ons betekent in het hier en nu."' Interview van Rob den Boer met Liesbeth Hoeven in: Christelijk Weekblad met als titel 'Gezamenlijk herdenken met verhalen', 6 februari 2015, p. 11
'"Freedom can be passed on by telling stories that highlight how people live when their freedom is corrupted at the core. Stories that talk of fear, out-of-placeness and humiliation. But also stories about looking after and truly seeing each other, and experiencing happiness despite everything. Counter stories show us that one story does not cancel out the other."' Liesbeth Hoeven in haar interview met Frank van den Nieuwenhuijzen in: Univers/Science & Society 29-01-2015
'De Auschwitzherdenking [...], zeventig jaar na de bevrijding van het kamp, vraagt om een herwaardering van de intieme journalistiek. Kranten, radio en tv maken de persoonlijke verhalen van oorlogsslachtoffers publiek. Het vertellen van deze verhalen heeft echter een maatschappelijk belang, dat in de huidige verslaggeving dikwijls buiten beeld blijft. De vele kleine getuigenissen verheffen het pluralisme tot ideaal binnen een heterogeen wereldbeeld. Een wereldbeeld dat voor eens en altijd zal breken met de homogene gemeenschap die de nazi's voor ogen hadden en die ze via geweld en moord probeerden te realiseren.' Artikel 'Herdenking Auschwitz vraagt om herwaardering intieme journalistiek', op: http://www.godschrift.nl
'"Vrijheid laat zich doorgeven via het vertellen van verhalen die kenbaar maken in welke tragische omstandigheden mensen leven wanneer hun vrijheid is aangetast. Deze verhalen van ooggetuigen zijn er: de vraag waar we nu voor staan is hoe deze verhalen zich naar de toekomst toe laten doorvertellen."' Liesbeth Hoeven op: https://universonline.nl/2015/01/28/het-leven-70-jaar-na-auschwitz/, 28-01-2015
'Aan de hand van 4 afzonderlijke verhalen [...] verdedigt Hoeven haar stelling over de belangrijkheid van de counterstories. Ondanks hun diversiteit dragen ze allemaal een toekomstverwachting, de hoop op betere tijden, in zich. Die counterstories houden ons voor dat we moeten blijven streven naar het ideaal "het verwerkelijken van vrijheid" is de conclusie van de onderzoekster. Daarin ligt de nieuwe taak voor de volgende generatie om niet langer stil te blijven staan bij de verlieservaring van het verleden. [...] Nu, 70 jaar na het eind van de oorlog, wordt er van ons verwacht een nieuwe invulling te geven aan de betekenis van de herinneringen van onze (groot)ouders. Dat boek mag niet gesloten worden [...] en volgens Liesbeth Hoeven is dat ook niet nodig. Het is de hoop op verandering die voortaan in de verhalen moet doorklinken, alleen zo blijft de verhaalcultuur na Auschwitz van waarde en blijft het "Een boek om in te wonen".' Annabel Junge op: https://oorlogsboekenreviews.wordpress.com/recensies 21-01-2015
Verder gesignaleerd in: de Volkskrant 17-01-2015; Auschwitz Bulletin 59 (2015) 2. Aankondiging promotie op: https://oorlogsboekenreviews.wordpress.com/promoties/.
Een interview met Liesbeth Hoeven is verschenen in Univers en begin februari in het Christelijk Weekblad. In zijn artikel 'Herdenking wordt een westers onderonsje' in de Volkskrant van 27-01-2015 grijpt Sander van Walsum terug op hoofdstuk 2 van Een boek om in te wonen, over de geschiedenis van het gedenken.
Lees ook: 'Een paar pagina's in een geschiedenisboek?', een artikel van Liesbeth Hoeven in: Cogiscope (2015) 1, p. 6-10. Tevens besproken in: Boekenpost 24 (2016) 141, p. 45.