‘Het is […] alles behalve vanzelfsprekend dat voormalig kamp Vught, Westerbork en Amersfoort tegenwoordig nationale herinneringscentra zijn, luidt de conclusie van het boek. De vormgeving van deze herinneringsplaatsen is het resultaat van een uiterst dynamisch en conflictrijk proces dat meteen in 1945 in gang werd gezet. Wetenschappelijk gezien is dit misschien geen al te opzienbarende conclusie. De studie naar cultural memory wordt immers al enige jaren gekenmerkt door de nadruk op dynamiek en op het geconstrueerde en politieke karakter van herinnering. Dat neemt niet weg dat Hijinks weg naar deze conclusie een uiterst boeiende en leerzame is. Een waardevol boek.’ Susan Hogervorst in: BMGN 128 (2013) 1, review 17
‘Hijink laat zich in zijn analyse […] leiden door de betekenis die schuil gaat achter de vormgeving van de monumenten die zijn opgericht op de diverse kampterreinen, evenals door de verhalen die gepresenteerd worden in de herinneringscentra aldaar. Het gedenkteken, de plek en de herinnering vormen dientengevolge de drie substantiële delen waaruit het onderzoek van Hijink is opgebouwd. […] De interessante vraag hoe ver de enscenering van kampgeschiedenis gaan kan, is er een die Hijink tot besluit van zijn boek bezighoudt. Voormalige concentratiekampen is daarmee een studie die, zoals het goed onderzoek betaamt, evenzeer essentiële vragen oproept als beantwoordt.’ Liesbeth Hoeven in: Tijdschrift voor Geschiedenis 125 (2012) 4, p. 607-608
‘In deze boekbespreking beperk ik mij tot het door de beeldhouwer Frits Sieger vervaardigde gedenkteken ‘De Stenen Man’ in kamp Amersfoort. […] In dit monument, zegt Hijink, is Sieger trouw gebleven aan de arbeidersklasse en zo vervolgt hij, voeren het verzet, de strijd en de vastberadenheid de boventoon, boven het lijden, de pijn en de angst voor de naderende dood. Nog tal van andere belangrijke aspecten het beeld betreffende, worden door Hijink in zijn boek uitgewerkt. Het monumentale boek nodigt geïnteresseerden uit daarvan kennis te nemen.’ Arend Slotboom in: Nationaal Monument Kamp Amersfoort/Nieuws nummer 36 (juni 2012)
‘[…] een gedegen/gedetailleerde studie […] Het boek is alleszins het lezen waard en historisch gezien van grote waarde.’ Huub Oosterhuis in: Neuengamme Bulletin maart 2013, p. 37
‘Van alle kampen is er een gedetailleerd verslag op m.i. kundige wijze bijgevoegd door de auteur. Een knap stuk werk, waarvoor mijn complimenten. Er worden zaken naar voren gebracht die verhelderend zijn.’ Cees van den Bovenkamp in: Op de boekenplank, 18-01-2012
‘Voorbije dagen werd ik teruggeworpen in de tijd. Ik wandelde door de 358 bladzijden van de studie “Voormalige concentratiekampen” van Roel Hijink en uitgeverij Verloren met de ondertitel “De monumentalisering van de Duitse kampen in Nederland”. Ik aanschouwde in het katern met de kleurenfoto’s van voormalige plaatsen van onheil uit de Tweede Wereldoorlog als Schoorl, Amersfoort, Ommen, Vught, Westerbork. […] Ik wil zeggen dat Kamp Vught een plek is waar verwijld moet worden om te herdenken en te herinneren aan wat er destijds aan rampspoed ons overvallen is. [...] U kunt zich voorstellen dat ik "Voormalige concentratiekampen" een uitgave acht, die er moest komen.’ Piet Kaptein in: Kabelkrant Piet Kaptein 19-02-2012
‘Tientallen voormalige concentratiekampen bezocht hij in de loop van de jaren. […] Wat raakte Roel Hijink het meest? “De leegte. De absolute leegte.” […] Maar hoe kún je plekken als deze (her)inrichten tot historische plekken? “Bijzonder lastige vragen”, aldus Hijink. “De laatste keer dat ik in Auschwitz was, was men bezig de betonnen palen van de omheining opnieuw op te metselen. Op zo’n moment komt in je op: In hoeverre is dit hek nu nog authentiek?” […] “Maar de stemming die zo’n vlakte dan bij je oproept … […] Het is iets als – hoe moet je dat nu zeggen – gruwel en schoonheid door elkaar heen. Zoiets als de schoonheid van een bliksemschicht, die je echter ook kan doden. Want hoe kan een plek waar zulke gruwelijkheden hebben plaatsgevonden, je tegelijkertijd zó raken?” ’ Roel Hijink geïnterviewd door A. de Heer in: Reformatorisch Dagblad/PuntKomma 26-01-2012, p. 12-13
‘Hijink is er mijns inziens in geslaagd om op een heldere wijze aan de hand van de lotgevallen van deze herinneringsplaatsen te laten zien hoe wij als samenleving sinds 1944 met de oorlog zijn omgegaan. Een zeer aanbevelenswaardig boek.’ Paul Hendriks op: www.historischhuis.nl/recensies 26-03-2012
‘[…] zeer lezenswaardig proefschrift.’ Enno van der Eerden in: Contactblad ’40-’45, voorjaar 2012, p. 21
‘Vanuit wetenschappelijk oogpunt is het resultaat een meer dan voortreffelijk boek. Hooguit zou kunnen worden opgemerkt dat in een boek waarin monumenten, beeldhouwwerken en dergelijke zo’n vooraanstaande plaats innemen aanzienlijk meer fotowerk kan worden opgenomen. […] Een kleine tekortkoming, die echter niets afdoet aan het belang van dit boek. […] De auteur heeft onmiskenbaar getracht de onderzoeksresultaten zo toegankelijk mogelijk te maken voor een breed publiek, zonder echter al doende teveel afstand te nemen van de wetenschappelijke mores. Eigenlijk is hij er heel keurig in geslaagd “de kool en de geit te sparen”, maar een echt populair-wetenschappelijk verhaal is het zeker niet. Wat eigenlijk wel jammer is, want zo’n populair-wetenschappelijke benadering, gekoppeld aan meer en beter fotowerk, had een monumentaal boek over deze monumenten opgeleverd. Beoordeling:**** Zeer goed.’ Frans van den Muijsenberg op: www.go2war2.nl 27-07-2012
‘De literatuur rond de herdenking van en herinnering aan de Tweede Wereldoorlog is de voorbije jaren enorm toegenomen. Niettemin is kunsthistoricus Roel Hijink erin geslaagd om met Voormalige concentratiekampen. De monumentalisering van de Duitse kampen in Nederland een boek te schrijven dat binnen dit drukbezette veld een belangrijke stem laat weerklinken. Dat doet hij in de eerste plaats door in te zoomen op één duidelijk afgebakende, maar niettemin zeer gevarieerde categorie herinneringsplaatsen: de voormalige concentratiekampen. Ook de manier waarop hij de veranderende vormgeving van de herinnering aan deze plaatsen heeft bestudeerd, is bijzonder verhelderen. Enerzijds spoorde hij een ruim arsenaal aan veelzijdige bronnen op om de verschillende initiatieven en discussie op het spoort te komen die zich rond deze herinneringsplaatsen hebben ontsponnen. Anderzijds benut hij zijn achtergrond als kunsthistoricus te volle en biedt hij interessante semiotische interpretaties van de betekenissen die door de beschreven monumenten en herinneringslandschappen zelf werden en worden gegenereerd. Deze interpretaties worden verrijkt doordat zij niet in het luchtledige hangen, maar worden ingebed in de ruimere geschiedenis van de oorlogsherinnering in Nederland.’ Marnix Beijen in: Onderzoek uitgelicht 1 (2012) 2, p. 36-41
Verder gesignaleerd in: Reformatorisch Dagblad/PuntKomma 06-01-2012, p. 11 en Openbaar Bestuur 22 (2012) 4, p. 23; Gezinsgids 68 (februari 2016) 2, p. 87.