Gescheurde bedden

Over huwelijk en scheiden is in de loop der tijden verschillend gedacht. In de Antieke wereld was scheiden mogelijk, volgens de christelijke geloofsleer niet. Onder invloed van de Reformatie werd in de Republiek scheiden wel weer toegestaan, maar alleen in een beperkt aantal gevallen. Wat gebeurde er echter in de praktijk? Hielden mensen zich aan de formele regels of vonden zij ook informele oplossingen om van hun huwelijkspartner af te komen? Dini Helmers beschrijft de regels én de praktijk van het scheiden in de tweede helft van de achttiende eeuw en lardeert haar betoog met smakelijke en trieste voorbeelden.    

'Helmers heeft bij haar onderzoek gebruik gemaakt van uiteenlopende bronnen, maar vooral van rechtbankverslagen en notariële akten. Hieraan ontleent zij veel smakelijke anecdotes, die het verhaal verlevendigen, en tegelijk concretiserend werken, doordat Helmers het handelen van de mensen "becommentarieert en vervolgens naar een abstracter niveau tilt". Deze strategie levert een zeer leesbaar boek op dat, hoewel het doorspekt is met cijfermateriaal en de opbouw voorspelbaar is, nooit droog wordt of verveelt. (...) Als Gescheurde bedden iets aantoont is het dat mensen een grote vindingrijkheid aan de dag leggen om van hun wederhelft af te komen.' Coen Wilders, in: Tijdschrift voor Geschiedenis 116 (2003)

Als bron genoemd door Mirjam Janssen bij haar artikel 'Einde van de grote leugen' in: Historisch Nieuwsblad, 20 (2011) 2, p. 58-65.