Het boek wordt door Joop W. Koopmans in De Zeventiende Eeuw 30 (2014) 2, p. 289-290 in verband gebracht met De Vrede van Utrecht (1713) van David Onnekink en Renger de Bruin. Over beide boeken concludeert hij: 'Herdenkingen van historische gebeurtenissen hebben voor de historiografie doorgaans het voordeel dat nieuwe kennis en inzichten gesynthetiseerd kunnen worden. De makers van de [...] toegelichte boeken ehbben daaraan uitstekend bijgedragen.''Fagel vertaalde de tekst in een vlot leesbaar Nederlands, dat toch dicht bij de geest van de achttiende eeuw blijft. Deze vertaalde bronnenpublicatie geeft een mooie inkijk achter de schermen van een van de allereerste Europese vredesconferenties.' Walter Smits in: De Leeswolf, verschenen op: www.deleeswolf.be 15-07-2014
'De talloze anekdotes over affaires, prostituées en actrices zijn in de eerste plaats vermakelijk, maar laten tevens zien dat politieke besluitvorming niet valt te begrijpen zonder studie naar de culturele context.' David van der Linden in: BMGN 129 (2014) 2, review 35
'Van alle publicaties die dit jaar verschenen over de Vrede van Utrecht is deze misschien wel de leukste. [...] Hij [Tigelaar] levert prachtig speurwerk dat telkens laat zien hoe dicht deze roddeljournalistiek bij de waarheid in de buurt kwam.' Djoeke van Netten in: Geschiedenis Magazine 48 (2013) 7, p. 57
'De vertaler kon het niet helpen dat de tekst iets houterigs heeft. Freschot schreef verhullend (hoe kon het anders in zijn tijd). Bovendien is de vertaler zo dicht bij de originele tekst willen blijven, hetgeen moest leiden tot een zekere breedsprakigheid en tot lange zinnen. Deze op zich te waarderen aanpak brengt overigens wel de sfeer van het origineel dicht bij de lezer van nu. Die lezer moet dus enig doorzettingsvermogen opbrengen, maar dan beloont het boek zijn geduld met een boeiend tijdsbeeld, een zeldzaamheid voor deze tijd en plaats.' Clemens Hogenstijn in: Archievenblad 117 (2013) 7, p. 41
'Freschots schrijft: "Vrijheid en luxe zijn inderdaad de twee polen waartussen het amoureuze leven zich afspeelt: de eerste is noodzakelijk om het op gang te brengen, de tweede om het in stand te houden. Ik zal u dus melden dat van de dertig tot veertig buitenlandse ministers die hier verblijven er geen enkele zo bejaard is dat de leeftijd hem het bedrijven van de liefde zou beletten."' In: Déjà Vu 4 (december 2013), p. 14-15
'Het in het Frans geschreven boek, dat snel tot drie uitgebreide kritieken leidde, is omgeven met veel mystificaties ronde auteur, drukker en plaats van uitgave. [...] Dankzij een vertaling van de brieven, ingeleid en toegelicht door Erik Tigelaar, kan de lezer van nu deelgenoot worden van de, wel wat wijdlopige schandaalverhalen.' In: Oud-Utrecht 86 (2013) 4, p. 120
'De brieven lezen zeer moeizaam, en zinnen van vier, vijf regels of meer zijn niet uitzonderlijk. [...] Dit voor de lezer vervelende taalgebruik is natuurlijk niet verwijtbaar aan de redacteur of vertaler, juist omdat ervoor gekozen is zo dicht mogelijk bij de originele tekst te blijven. [...] Dit neemt niet weg dat het aan de toelichtingen bij de brieven zichtbaar is dat er flink wat archiefonderzoek aan vooraf is gegaan. De gedetailleerdheid van wat Tigelaar vermeldt maakt dit duidelijk.' Wouter van Dijk op: Actahistorica.nl; 'Heel pikant wordt het eigenlijk nergens, wel af en toe een tikkeltje ranzig. Enkele anekdotes zijn ronduit grappig, zoals die over het feest van Drie Koningen en het 'Franse' gebruik door het lot een koning te laten aanwijzen. Graaf Strafford wordt koning en geeft de volgende avond een groots souper en een luisterrijk bal. Het feest wordt zo'n succes dat men het lot achttien nieuwe koningen laat aanwijzen, dus heeft men weer achttien nieuwe feestavonden in het verschiet!' Martha Catania-Peters op: www.historischhuis.nl/recensiebank 10-08-2013
'Het boekje is inderdaad een amoureuze chronique scandaleuse van wat er in de wandelgangen – of beter gezegd: in de bedden van herbergen en bordelen of bij Utrechtse ingezetenen thuis – gebeurde met menige hooggeplaatste congresganger die zich aan zijn lagere driften overgaf. Het feit dat sommige adellijke diplomaten ook hun echtgenotes hadden meegenomen, zorgde noch bij de desbetreffende heren noch bij de desbetreffende dames voor enige erotische ingetogenheid en droeg slechts extra bij tot de nachtelijke congresvreugde. […] Helaas geeft Freschot geen antwoord op een voor het thema seks en macht cruciale vraag: of al deze avontuurtjes invloed hadden op de uitkomst van de Utrechtse vredesonderhandelingen.' Thomas von der Dunk in: De Republikein 9 (2013) 2, p. 17-19
'In de eigentijdse pers werd het boekje wisselend ontvangen. Een van de kritiekpunten was dat het teveel explicitete passages bevat. Maar voor de hedendaagse lezer is het vermakelijk om te zien in welke creatieve bochten de schrijver zich moest wringen om de seksuele daad en geslachtsdelen te omschrijven. [...]. (IS) in G-Geschiedenis 4 (2013) 5, p. 63
'Alleen de aanklacht van een herbergier die zijn vrouw en dochter met bedienden van een gezant in bed aantrof, heeft de witwasactie overleefd. Maar er heeft zich in de schaduw van de onderhandelingstafels natuurlijk veel meer afgespeeld, gevoed door de joie de vivre van de internationale beau monde en de flamboyante levensstijl van delegaties uit zuidelijke landen als Spanje en Portugal.' Het uitgebreide artikel 'Sex, drugs & Rock 'n Roll. Een losbandige tijd tijdens de Vrede van Utrecht' is te vinden in: Vrede van Utrecht Magazine zomer 2013, p. 34-35
'Een Utrechtenaar van Franse komaf noteerde als een heuse roddeljournalist wat de congresgangers en hun gevolg in de stad uitspookten. Anoniem, uiteraard, en in het Frans. Maar het resultaat was voor het internationale publiek een heerlijke schandaalkroniek. Voor het eerst is er nu een Nederlandse vertaling, waarin we kennis kunnen nemen van de meisjes van plezier en andere gelukszoekers die de Utrechtse straten bevolkten.' R. van Vliet voor: NBD Biblion 29-05-2013
'Roland Fagel maakte een meesterlijke vertaling en Erik Tigelaar licht toe. Want er was wat te vertellen in die jaren, toen het verbod op theaters aan de kant ging en menigeen de vleselijke geneugten ging najagen ...' Bertjan ter Braak geeft het boek 3,5 sterren (van 5) in: De Telegraaf 04-05-2013
‘[…] de eerste vertaling in het Nederlands van een schandaalverhaal over de amoureuze verwikkelingen tijdens de vredesbesprekingen in Utrecht.’ Willem Bouwman in: Nederlands Dagblad/Gulliver 19-04-2013, p. 5
'In de moderne uitgave worden de brieven toegelicht waarbij de aandacht vooral uitgaat naar de Utrechtse context (historische personen en lokalisering). Maar ook voor de geschiedenis van de plastische chirurgie zijn de brieven een boeiende bron […].' Leon mijderwijk op www.historien.nl 01-04-2013
'Het boek paste in de traditie van Franse schandaalverhalen in de zeventiende eeuw. […] Het [= de vertaling] is het resultaat van grondig archiefonderzoek, dat bovendien aantoonde “dat het waarheidsgehalte van de verhalen veel hoger is dan altijd is aangenomen”. […] Ondanks de voortreffelijke vertaling leest het boek niet “lekker weg”. Dat komt omdat Freschot niet alleen zijn hoofdpersonen heeft geanonimiseerd, maar ook omdat zijn verhalen, hoe duidelijk ook dat het gaat om Het Hele Erge, verhullend zijn geschreven. Soms lijkt het alsof een cryptogram moet worden opgelost […]. Als je […] er rustig voor gaat zitten, dan biedt het boek echter schitterende lectuur vol dubbele bodems, waarin de schunnigheden in keurige bewoordingen worden omschreven. Het moet best gezellig zijn geweest in dat Utrecht van 1713 […].’ André Horlings op: Historiek.net 19-03-2013.
Interviews: De Avonden (radio 6), 10-4-2013, 21.00 uur, http://programma.vpro.nl/deavonden; Met Het Oog op Morgen, radio 1, 10-4-2013, vanaf 23.00 uur
Verder gesignaleerd in: Villa Amuda 23 (2013) 100, p. 20; Kroniek (maart 2013), p. 22; Historisch Nieuwsblad 22 (2013) 6, p. 86., Transparant 24 (2013) 2, p. 30; Mededelingen van de Stichting Jacob Campo Weyerman 36 (2013) 1, p. 94.
Door Dedicon wordt ten behoeve van mensen met een leeshandicap een aangepaste kopie vervaardigd van Amoureuze en pikante geschiedenis van het congres en de stad Utrecht. De kopie zal in gesproken vorm ter beschikking gesteld worden via het Loket aangepast-lezen en de Openbare Bibliotheek.