Moderne literaire auteurs zijn veel bezig met hoe ze overkomen. Ze creëren alter ego's, publiceren egodocumenten en roeren zich in de media. Vaak wordt gedacht dat ze daarmee buigen voor de commercie. Door Prometheus geboeid belicht een andere kant: schrijvers werken aan hun imago om zichzelf juist als vrije intellectueel te presenteren. Laurens Ham vertelt een cultuurgeschiedenis van het Nederlandse auteurschap tussen 1820 en 1970, waarin literaire kopstukken als Multatuli, Carry van Bruggen en W.F. Hermans naast vergeten auteurs als J.B.D. Wibmer en Annie Salomons staan. Aan de hand van klassieke romans, essays, pleitredes en egodocumenten biedt deze studie inzicht in de spanning tussen de zelfrepresentatie van auteurs en hun veranderende maatschappelijke positie. Krijgen auteurs vanaf de negentiende eeuw steeds meer vrijheid? Nee. Maar wie zich in de literaire wereld het minst aan maatschappelijke normen gelegen laat liggen, wordt wel het meest serieus genomen.
'Hoewel er vrij veel aandacht wordt besteed aan sociale, institutionele en literair-historische achtergronden, worden auteurs nooit zomaar herleid tot een vaststaande positie in het literaire veld, maar wordt van iedere auteur een vrij complex en dynamisch beeld geschetst, waarbij er systematisch aandacht wordt besteed aan de meervoudigheid en dynamiek van auteursbeelden [...]' Pieter Verstraeten in: Tijdschrift voor Geschiedenis 129 (2016) 4, p. 672-674
'Gezag koop je niet, dat wordt je toegekend. Dat blijkt heel duidelijk uit het diepgravende hoofdstuk over Carry van Bruggen, haast een boek op zich. Ham laat zien dat Van Bruggens cultuurfilosofische studie Prometheus en haar veelal onder pseudoniem geschreven kunstenaarsromans in elkaars verlengde liggen. De contemporaine kritiek ziet dat heel anders; Van Bruggens roman Een coquette vrouw wordt vooral "koket" bevonden en dat was in het interbellum geen compliment.' Daniël Rovers in: Ons Erfdeel 58 (2015) 4, p. 175-177
'Wanneer we Door Prometheus geboeid lezen als een analyse van self-fashioning - als analyse, dus, een tweeledig proces waarin zowel identiteit als publiek imaga gevormd worden - levert het boek vijf fascinerende en meeslepend beschreven case studies op van auteurs die zichzelf boetseren. Het interessantst is het eerste hoofdstuk. Hierin introduceert Ham Jean Baptiste Didier Wibmer, een picareske schrijver van satires die regelmatig opgepakt werd en uiteindelijk veroordeeld is voor belediging van de koning. Het is vooral zo interessant omdat hier een vergeten episode uit de Nederlandse literatuurgeschiedenis ontsloten wordt. [...] een rijke en uitdagende studie naar het denken over autonomie en autoriteit in de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Juist door zich zelfbewust te verhouden tot enkele lopende discussies over deze kwestie en de wijze waarop er onderzoek naar gedaan kan worden, vormt het boek een welkome bijdrage aan de huidige letterkundige praktijk binnen de neerlandistiek.' Sjoerd-Jeroen Moenandar in: Vooys 33 (2015) 3, p. 89-93
'Hij [=Ham] laat overtuigend zien dat deze schrijvers in het "literaire veld" (de term is van Bourdieu) opereerden met een paradoxale houding. Ze beriepen zich alle vijf op hun autonome positie als schrijver, maar tegelijkertijd probeerden ze daarmee autoriteit af te dwingen. Dit heeft ongetwijfeld iets tegenstrijdigs. Multatuli bijvoorbeeld verzette zich in zijn Ideën altijd heftig tegen wat hij "specialisten" noemde, wetenschappers dus, dominees, kenners van iets. Hij wilde zelf geen "specialist" zijn, hij was schrijver, een individu dat alleen de beschikking had over een pen. Tegelijkertijd wist hij met deze antispecialistische pose een aanzienlijke machtspositie op te bouwen. En dat was in tegenspraak met zijn "bescheiden" individualistische schrijvershouding.' De Groene Amsterdammer 26-03-2015, p. 57
'Ham voert zijn lezer van de negentiende tot in de tweede helft van de twintigste eeuw. Daardoor krijgen we een goed beeld van de veranderende positie van de schrijver in de samenleving [...] Helaas worden er slechts in beperkte mate internationale parallellen getrokken.' Rick Honings op www.tntl.nl, 7 januari 2016. Verder gesignaleerd op: www.tntl.nl/boekbeoordelingen 06-02-2015 en 11-02-2015.