Het centrale thema van dit boek is het structurele tekort aan mijnwerkers in de Luikse kolenindustrie. In de meeste mijnbekkens in West-Europa was het moeilijk voldoende arbeiders te vinden en deze langdurig aan de mijn te binden. Men maakte dan ook overal gebruik van arbeidsmigranten. In het Luikse bekken echter werd het arbeidstekort na de Tweede Wereldoorlog zo acuut dat er een extreem groot beroep moest worden gedaan op buitenlandse arbeidskrachten. Leen Roels gaat in op de strategieën die door de mijnwerkgevers werden aangewend om voldoende arbeidskrachten te vinden. De oorzaken en pogingen tot oplossing van het arbeidstekort worden besproken in vijf deelstudies waarin verschillende groepen op de arbeidsmarkt aan bod komen: behalve lokale mijnwerkers betreft dit vrouwen, migranten, pendelaars, grensarbeiders en, gedurende en na de Tweede Wereldoorlog, ook krijgsgevangenen en displaced persons.
'Het boek is rijk geïllustreerd met foto's en bevat veel grafieken en kaarten. Het is vooral ook een boeiende geschiedenis over die migratie, die al heel vroeg in de twintigste eeuw begint.' Drs. Marieke Bos op: www.historischhuis.nl/recensiebank.
Op de vraag: 'Waarom de Luikse mijnen en niet de Limburgse?' antwoordt Leen Roels: 'Mijn onderzoek kadert in een euregionaal project, andere onderzoekers waren al bezig met de mijnen in Limburg. In Belgisch-Limburg had je zeven mijnen, in Nederlands-Limburg waren er 12. Maar in Luik bleken er een honderdtal mijnen te zijn. Ik heb bijna een jaar die brei aan bedrijven, zetels en afdelingen uitgepluisd.' Leen Roels geïnterviewd in: Het Belang van Limburg
Een aankondiging van de verschijning van het boek en de promotie van Leen Roels is te vinden op: http://www.demijnen.nl/actueel/nieuws-item/promotie-leen-roels-het-tekort.