Theodoor Weustenraad was een kind van de Revolutie: hij was gegrepen door de idealen van vrijheid en gelijkheid en kende de onvrede van de romanticus die droomt van een nieuwe aarde. Zijn leermeester aan de Luikse universiteit, Johannes Kinker, scherpte zijn kritische blik. In Maastricht werd Weustenraad redacteur van het dagblad L'Éclaireur, waarin hij de politiek van Willem I bestreed. In 1830 uitgeweken naar België raakte hij in de ban van het Saint-Simonisme, het 'nieuwe christendom'. Hij geloofde in een betere toekomst dankzij de industrie en bezong de wonderen der techniek. Met essays en gedichten droeg hij bij aan de natievorming in de jonge Belgische staat. De Percessie van Scherpenheuvel, een 'mock epic' in Maastrichts dialect, biedt een veelkleurig palet van lichtvoetigheid, erotiek, antiklerikale satire, zelfspot, religiositeit, maatschappijkritiek. De tekst, toegevoegd aan deze biografie, blijkt 160 jaar na Weustenraads dood nog steeds springlevend.
'Lou Spronck verdient om verschillende redenen een groot compliment. Op de eerste plaats omdat hij ons eindelijk een wetenschappelijk verantwoorde editie heeft bezorgd van een tekst die als een van de hoogtepunten mag worden beschouwd in de Maastrichtse dialectliteratuur, maar die tot nu toe niet de aandacht heeft gekregen die hij verdient. Spronck komt ook lof toe vanwege het zeer gedegen onderzoek dat hij heeft verricht met betrekking tot alle aspecten van de 'Percessie', zowel wat betreft de tekst zelf als wat betreft het historisch en taalkundig commentaar.' Kees Schutgens en Flor Aarts in: De Maasgouw 133 (2014) 4, p. 160-163
'De Percessie' is lichtvoetig, amusant, satirisch, antiklerikaal, religieus, filosofisch, sociaal-kritisch - en scabreus. Wie van een smeuïge bedscène houdt, komt evenzeer aan zijn gerief als de liefhebber van prachtige evocaties van de goddelijke natuur in het voorjaar. [...] Ook na Weustenraads vroege dood bleef deze parel lange tijd ongepubliceerd. [...] Lou Sproncks dissertatie over Weustenraad en zijn Percessie is een uniek samenstel van geschiedenis, biografie, tekstuitgave en filologie. Spronck biedt in feite twee boeken voor de prijs van één. De eerste 280 bladzijden vormen een volwaardige biografie, getuigend van grote kennis van zaken en eruditie. [...] In de daaropvolgende 175 pagina’s vindt de lezer een integrale, zorgvuldig geannoteerde tekstuitgave. [...] vrijwel tegelijk met Sproncks dissertatie verscheen een integrale gesproken versie van Weustenraads dichtwerk, op twee cd’s, compleet met tekstboekje. Wie (met enig recht) meent dat een werk als de Percessie eigenlijk het best genoten wordt in mondelinge voordracht, komt hiermee aan zijn trekken. Uitgever is de Vereniging Literaire Activiteiten Maastricht. Voorlezer is Lou Spronck. Weustenraad, de eeuwig ontevredene, mag over deze bekwame tekstbezorger, biograaf èn vertolker beslist tevreden zijn.' Jos Perry in: Nederlandse Letterkunde 15 (2010) 2
'Spronck laat mooi zien hoe veel van Weustenraads literaire werk voldeed aan de conventies van zijn tijd of een hoger doel diende, bijvoorbeeld de Belgische natievorming. Bij het maken van "De percessie van Scherpenheuvel" leek de dichter zich vrijer dan ooit te voelen. [...] In het lange gedicht hekelde Weustenraad de hypocrisie van de geestelijkheid en de goedgelovigheid van het volk, maar hij vermengde dat met speels gemak met beschouwingen over uiteenlopende onderwerpen als de Maastrichtse vrouwen en de literatuur van zijn tijd. Het resulteert in een levendigheid die in de nostalgie gedrenkte en vaak wat schijngevoelige dialectliteratuur van tegenwoordig nog zelden wordt aangetroffen.' Paul van der Steen in: Zuiderlucht 4 (2010) 5
''t Book op zich is e sieraod veur edere bokekas. [...] Waat ónmiddellik opvèltj in dit prima verzorg book is 't gemaak van laeze drin. Spronck pak dich ane handj, vink dien aandach, en hèltj dich stevig vas mit ziene vertèlstiel. [...] Waat ouch dalik opvèltj, is de degelikheid van historisch óngerzeuk. [...] Groeate waardering veur dit kolossaal oetgebrèdj meh fien oetgeveurd werk van doctor Lou Spronck! Hae haet ós 'n indrökwèkkendj tiedsbeeldj mer ouch e naovenantj miens- en sjrieversbeeldj gegaeve van eine van oos grótste dichter in 't Limburgs: Theodoor Weusteraod.' Pierre Bakkes in: Veldeke Jaarboek 2010, p. 129-133
‘In het dialect schuilt volgens Spronck het ware talent van Weustenraad. “Omdat de percessie nooit voor publicatie is bedoeld, kan hij zich daarin echt laten gaan. En dat merk je. De percessie is heel anders dan zijn Franstalige poëzie. Die is stijf en zonder humor. In het Maastrichts is hij echter een groot dichter.” ’ Adri Gorissen in: Dagblad de Limburger 10-10-2009
‘Punten van kritiek heb ik niet. Spronck zal vermoedelijk zowat alles geraadpleegd hebben wat er over Weustenraad ter beschikking is. Voorliggend boek is het exhaustief resultaat van een jarenlang doctoraatsonderzoek. Misschien toch één nota: de annotaties bieden wel een sleutel om het gedicht te begrijpen, maar voor de lezer die het Maastrichts niet verstaat is een hertaling naar eigentijds Nederlands toch geen overbodige luxe.’ Hans Geybels in: Webrecensie BMGN 126 (2011) 1
‘Lou Spronck, auteur van de hier besproken studie en een vooraanstaand kenner van de stadsculturen van Sittard en Maastricht, had al in 1994 een betere uitgave van de tekst bezorgd en heeft daar onlangs nog een gesproken “luisterboek”-uitgave bovenop gedaan. Met die publieksedities is de canonieke status van de Percessie in het Limburgse wel verzekerd. Wat echter nog ontbrak was een gedegen wetenschappelijke uitgave met begeleidend commentaar, en die ligt nu voor ons. Dit boek mag als kroon op Sproncks werk gelden. […] Editietechnisch verdient Spronck alle lof, want de materie was niet eenvoudig. […] Sproncks studie is dus méér dan een omstandig becommentarieerde editie van de Percessie; dankzij de uiterst diepgaande contextualisering van deze cronique scandaleuse van de Maastrichtse schijnheiligheid is het boek een soort microgeschiedenis van vroeg-negentiende-eeuws Maastricht geworden.’ Joep Leerssen in: De Negentiende Eeuw 33 (2009) 4, p. 248-250
Verder gesignaleerd in: Geschiedenis Magazine (2013) 3, p. 59.