Een hard en waakzaam woord

In een periode waarin het volgens Mulisch leek of alles was versteend, klonken in de literaire tijdschriften felle proteststemmen tegen de literatuur van ‘het klein geluk’ en de burgerlijke consensuscultuur. De verschrikkingen van het recente verleden en de vrees voor een nieuwe oorlog beheersten het politiek-maatschappelijke klimaat. Tegelijkertijd hield  Nederland krampachtig vast aan zijn rol als modelkolonisator. Deze veranderde wereld vroeg om stellingname, ook in de literatuur: ‘Lyriek is de moeder der politiek’, stelde Lucebert. Marije Groos laat zien hoe auteurs als Lucebert, Harry Mulisch, Jan Wolkers, Gerrit Kouwenaar, Henk Hofland en J.B. Charles in intrigerende teksten vorm gaven aan een kritisch engagement. Zij laten een ander, afwijkend geluid horen uit de ‘lange jaren vijftig’. Daarnaast gaat Groos uitvoerig in op het specifiek literaire karakter van het engagement. Haar boek draagt daarmee bij aan het doorlopende debat over literatuur, autonomie en engagement.    

In dit rijke, soms wat al te rijke, proefschrift liggen de bladzijden over Lucebert als een belofte verborgen: ik zou graag nog eens een publicatie van Groos lezen waarin deze nieuwe interpretatie van Lucebert als geëngageerd (socialistisch!) dichter centraal staat.' Sander Bax in: TNTL 133 (2017) 3

'Je zou zeggen, destijds was alles en iedereen schaapachtig volgzaam, bedwelmd door de spruitjeslucht. Maar nee: er was stevig verzet, er was kritiek op de gangbare politiek en er speelde zich zelfs een ‘ritselende revolutie’ af , zoals dichter Lucebert het mooi aanduidde. Volgens Groos waren in deze jaren veel tegengeluiden te horen, die vooruitliepen op de jaren zestig. [...] Er valt veel interessants te lezen in deze omvangrijke studie. Er trekt een heel tijdperk aan je voorbij, en wie dacht dat de jaren vijftig saai waren, zal voor menige verrassing komen te staan.' Tjerk de Reus in: Friesch Dagblad, 6 augustus 2016.