Spiegel of lachspiegel?

Bij campus novel denken de meeste lezers in eerste instantie aan romans die zijn gesitueerd aan een Engelse of Amerikaanse universiteit. Toch zijn ook in de Nederlandse literatuur de universiteit, de wetenschap en het studentenleven niet vergeten. Maar leveren deze romans inzichten op voor de bestudering van de universiteit en de wetenschap? Klikspaans Studenten-Typen en Vestdijks Anton Wachter-cyclus zijn al dikwijls gebruikt als bron voor de universiteitsgeschiedenis. Wat kan de betekenis zijn van meer of minder bekende recentere romans? In deze bundel wordt geprobeerd hierop antwoord te geven.    

Inhoud: Verantwoording   LEEN DORSMAN, De campus novel als bron voor de universiteitsgeschiedenis? Mogelijkheden en onmogelijkheden van een genre   DIRK VAN MIERT, Vroegmoderne camppus novels? Acedemische satire als discours over kennisidealen   KOEN VAN DE LEUR, De zeepziederij staat, ook zonder Latijn en Grieks! Klassieke vormingsidealen van een geleerde stand   MAARTEN J. AALDERS, Wat eeuwig zeker is ... van Bernard van Bergen. Een campus novel over de VU?   ROGIER VAN DER WAL, 'Lief lachje, Maarten'. Maarten 't Harts De ortolaan en Hubert Lampo's De geheime academie gezien als Nederlandse novels   PETER JAN KNEGTMANS, Wetenschap is bunk, congressen zijn dikdoenerij! Wetenschap door de ogen van Maarten Koning   Over de auteurs   Register

'"Het genre [=van de campus novel] houdt de cultus van een instituut in leven dat van onbetwistbaar belang is voor een bepaalde culturele identiteit, zelfs voor mensen die het instituut niet van binnen hebben leren kennen." Het nut van de campus novel is daarmee wel duidelijk. Dat het inderdaad als bron voor wetenschaps- en universiteitsgeschiedenis kan dienen, tonen de auteurs wel aan in de bundel.' Leon Mijderwijk op: www.historien.nl 24-12-2015.