De congregatie van de Kleine Zusters van de Heilige Joseph werd op 21 juni 1872 gesticht in Heerlen. In de loop der tijd zijn meer dan drieduizend Nederlandse en Belgische vrouwen ingetreden. Als religieuzen richtten zij zich vooral op degenen naar wie het minst werd omgekeken. De Kleine Zusters van de H. Joseph werkten in de verpleging, de zwakzinnigenzorg, voogdijinstellingen, het onderwijs, bejaardentehuizen en kerkelijke instituten zoals seminaries en retraitehuizen. Zij waren in heel Nederland en in Belgisch Limburg actief, maar ook in China, Indonesië en Kenia. In Met de minsten der Mijnen geeft Gabrielle Dorren een geschiedenis van 140 jaar weer, waarin vooral de Kleine Zusters zelf in al hun verscheidenheid naar voren komen: op velerlei wijzen gaven en geven zij hun spiritualiteit van eenvoud, toewijding en overgave gestalte.
'De historische overzichten aan het begin en het einde van het boek bieden een goed en noodzakelijk kader voor de uitvoerig toegelichte apostolaatswerken. Ze schetsen een beeld van een typisch negentiende-eeuwse vrouwencongregatie, gekenmerkt door een sterk nederigheidsbesef en een grote bekommernis om de sociale noden van diverse groepen van behoeftigen. Hoewel de auteur het bestuurlijke niveau als uitgangspunt neemt, wordt in geen geval voorbij gegaan aan de menselijke en de persoonlijke kant van het verhaal. Een grote verscheidenheid aan citaten en fragmenten uit dagboeken, persoonlijke brieven en interviews verdiepen, nuanceren en kleuren het gekende institutionele succesverhaal.' Kristien Suenens op: Trajecta Portal 09-12-2013
'Met de minsten der Mijnen is een verzorgde en zeer toegankelijk geschreven uitgave. Het verleden komt tot leven door de vele ervaringsverhalen, het beeldmateriaal én zeven los ingestoken fullcolour flyers met bronnenmateriaal. [...] Doordat in het boek naar volledigheid gestreefd is, verliest de lezer wel vaak het zicht op het geheel. Tussentijdse samenvattingen en een trefwoordenregister hadden kunnen helpen, maar beide ontbreken. Wel heeft het boek gelukkig een heel uitvoerige inhoudsopgave. De geschiedschrijving van deze congregatie biedt een fascinerende dwarsdoorsnede van 140 jaar politieke, economische en sociale geschiedenis.' Mariek Hilhorst in: BMGN Low Countries Historical Review 129 (2014) 3, review 60
'"Hoe vaker ik een boek over de geschiedenis van een congregatie van religieuzen lees, hoe groter mijn heimwee naar hun inspiratie, durf en radicaliteit wordt. En de vraagt dringt zich bij me op, of onze wereld wel zonder hen kan en of er geen vormen te vinden zijn waarin hun oermenselijke en christelijk religieuze idealen nú te realiseren zijn."' In: De Roerom 28 (2013) 2, p. 21
Dorren onderbreekt haar verhaal op tal van plaatsen door in te zoomen op een specifieke gebeurtenis, hetgeen bijdraagt aan de levendigheid van haar betoog. [...] Die bescheidenheid, dat gevoel van "we zijn maar heel gewoon", zit diep bij onze zusters. Je ziet nu gelukkig dat wij ons gaandeweg bewust worden dat we er mogen zijn en trost mogen zijn op wat we hebben gedaan en bereikt. Waarvan akte!' KNR bulletin 16 (2013) 2, p. 50-51
Rolf Deen denkt bij het boek Met de minsten der Mijnen direct aan het gedicht 'Roeping' van Gerard Reve: 'ROEPING/ Zuster Immaculata die al vier en dertig jaar/ verlamde oude mensen wast, in bed verschoont,/ en eten voert,/ zal nooit haar naam vermeld zien./ Maar elke ongewassen aap die met een bord: dat hij/ vóór dit, of tegen dat is, het verkeer verspert,/ ziet 's avonds reeds zijn smoel op de tee vee./ Toch goed dat er een God is.' In Aangekruist op Kruispunt Radio van 15 juni 2013 zegt Deen hierover: 'Heel veel mensen zijn ook vergeten dat de basis van de zorg is gelegd door deze vrouwen.' Hij prijst het boek met de woorden: 'Heel mooi geïllustreerd. Heel veel foto's. Een genot om naar te kijken. Aanbevelingswaard.' Luister nu het radiofragment terug: http://www.rkk.nl/kruispuntradio/column/detail_objectID760433.html
Tevens gesignaleerd in: Volzin 18 (2013), p. 37. Zie ook: http://www.denieuwecollectie.nl/index.php?pageid=125&sub=125.