In het jaar dat Henri Hermans geboren werd, 1883, legde de gemeente Maastricht de fundamenten voor een eigen muziekschool en een eigen orkest, die jaren later beide door Henri Hermans geleid zouden worden. Dit boek schetst een beeld van Henri Hermans als pedagoog, uitvoerend musicus en componist, van de drie-eenheid Hermans-muziekschool-orkest en van de wijze waarop hij met de hem toevertrouwde instituten omging, ze vormde, uitbouwde en verfijnde. Aandacht wordt ook besteed aan de mensen met wie Hermans samenwerkte, aan het milieu waarin hij vertoefde, de plaats die hij in het Limburgse en tot op zekere hoogte nationale muziekleven innam, zijn programmakeuze, zijn sterke en zwakke kanten en zijn vermogen om pionierswerk te verrichten. De bijlagen over de orkestleden en de programma's laten zien hoe het Maastrichts Stedelijk Orkest (nu LSO) evolueerde en professionaliseerde. Deze vlot geschreven studie beschrijft een interessant en levendig aspect van de Limburgse cultuurgeschiedenis in de periode 1900-1950.
'De schrijver toont zich een kundig muziekhistoricus, maar een uit de traditionele school. Van Dijk heeft talrijke archieven geraadpleegd en zijn annotatie is vootreffelijk. Men zou echter wensen dat hij zich wat onafhankelijker van de primaire bronnen had opgesteld. Het beeld van het Limburgse muziekleven zou daardoor aanzienlijk aan diepte hebben kunnen winnen. [...] Hemans was in zijn werkzaamheden gedwongen te manoeuvreren tussen de gemeente Maastricht als zijn werkgever, allerlei muziekverenigingen met een sterk uiteenlopende sociale worteling en een gedifferentieerd publiek met doorgaans een traditionele muzikale smaak. Om zijn plannen te realiseren was het noodzakelijk zich behoedzaam door het Maastrichtse sociale leven te bewegen en de juiste personen aan zich te binden. Dat Hermans zo'n onmiskenbare betekenis voor het Limburgse muziekleven heeft gehad, komt misschien wel vooral omdat hij zoveel goede betrekkingen "juist in de wereld van de politiek, de journalistiek, de handel en de wetenschap" had. Het boek van Van Dijk toont naar mijn smaak te weinig van de verstrengeling van het gedifferentieerde muziekleven en de sociale dynamiek, de maatschappelijke context waarin Hermans moest opereren. Dat laat onverlet dat de auteur vooral ook door zijn nauwgezette archiefwerk opnieuw een waardevolle bouwsteen voor de geschiedenis van het Limburgse muziekleven heeft aangedragen.' Jozef Vos in: Tijdschrift voor Geschiedenis 117 (2994) 1, p. 163-165
Tevens gesignaleerd in: Genealogie 9 (2003) p. 53.
'Steunend op actuele bronnenstudie en talrijke gesprekken heeft Van Dijk ruim een halve eeuw na Hermans' overlijden in boekvorm een actueel, maar ook kritisch muziekhistorisch monument opgericht voor de dirigent die aan de basis stond van de professionalisering van het tegenwoordige Limburgs Symfonie Orkest, een professionalisering die overigens pas onder zijn opvolger Paul Hupperts zijn uiteindelijke beslag kreeg. [...] Van Dijk is erin geslaagd een afstandelijk en objectief beeld van de persoon Henri Hermans te schetsen en het vele pionierswerk dat hij verrichtte. "Hermans is dood en zijn tijd is dood. Die komen nooit meer terug", merkte componist Matty Niël ooit op. Van Dijk heeft evenwel aangetoond dat Hermans juist in de huidige muzikale infrastructuur van Limburg nog altijd voortleeft, al moge zijn naam dan niet meer op ieders lippen liggen.' Emile Wennekes in: Oorsprong (2002) 2
'Dat Henri Hermans een belangrijke rol heeft vervuld in het Limburgs muziekleven en in het bijzonder binnen het MSO weet de auteur op overtuigende wijze duidelijk te maken. Doordat Van Dijk zowel de positieve karaktereigenschappen als de minder mooie kanten van Henri Hermans beschrijft, is hij er tevens in geslaagd om zijn protagonist tot leven te brengen. De muziekliefhebber en in het bijzonder de in de Limburgse cultuur geïnteresseerde lezer zal Henri Hermans (1883-1947) zeker weten te waarderen.' Drs. Rita Hooijschuur in: Recensiebank historischhuis.nl, december 2002
'Dat Hermans zo'n onmiskenbare betekenis voor het Limburgs muziekleven heeft gehad, komt misschien wel vooral omdat hij zoveel goede betrekkingen juist "in de wereld van de politiek, de journalistiek, handel en wetenschap" had. Het boek van Van Dijk toont naar mijn smaak te weinig van de verstrengeling van het gedifferentieerde muziekleven en de sociale dynamiek, de maatschappelijke context waarin Hermans moest opereren. Dat laat onverlet dat de auteur vooral ook door zijn nauwgezette archiefwerk opnieuw een waardevolle bouwsteen voor de geschiedenis van het Limburgse muziekleven heeft aangedragen'. Jozef Vos in: Tijdschrift voor Geschiedenis 117 (2004) 1.