Het droevige verhaal van de burggravin van Vergi die het slachtoffer werd van de jaloezie van haar nicht, de hertogin van Bourgondië, was in de Middeleeuwen zeer populair. Er zijn talrijke vertalingen en bewerkingen van bewaard gebleven, ook uit de Nederlanden. Naast enkele rijmversies bestaat er een prozabewerking uit de zestiende eeuw, bewaard gebleven in twee drukken en een handschriftelijke redactie. Deze prozaversie vormt het onderwerp van de studie van Resoort. De auteur vraagt zich af welke redactie van de prozaversie beschouwd moet worden als de meest oorspronkelijke, en gaat bovendien in op de relatie tussen de beide rijmteksten en die prozaversie. Aan de prozabewerking lijkt een sterk religieus georiënteerde moraal te zijn toegevoegd die functioneel was voor de veronderstelde jeugdige publieksgroep. Voorvallen uit het verleden achtte men bij uitstek geschikt als illustratief en overtuigend middel voor onderwijs. Het hoofse verhaal van de Borchgravinne is daartoe aangepast en voorzien van tal van waarschuwingen en morele duidingen.