Centraal in de verbeelding van erotiek tussen broer en zuster, klassiek thema in literatuur en film, staat het incestverbod als bron van spanning tussen overeenkomst en verschil. Broer en zuster delen dezelfde genen en juist hierom horen ze samen en lopen hun wegen uiteen. Tot halverwege de twintigste eeuw bezat dit thema een absolute, want transcendente dimensie. Het incestverbod was van (een) god gegeven. Anders ligt het in onze geseculariseerde wereld. Binnen deze context onderzoekt Marie-Anne Coebergh de visie op overeenkomst en verschil, de twee betekenisproducerende principes van onze cultuur. Voorheen nog onwrikbare tegenstellingen als ratio versus verbeelding, zwart versus blank of man versus vrouw gelden steeds vaker als graduele verschillen. In de ban van het incestverbod toont deze ontwikkeling aan de hand van vier paradigmatische teksten: Debrot, Mijn zuster de negerin, Campert, Het satijnen hart, Van Woerden, Ultramarijn en Van Warmerdams film Grimm.

Dit boek verschijnt onder het imprint Literatoren, speciaal bedoeld voor studies over moderne Nederlandse letterkunde en studies met een literatuurwetenschappelijke benadering.

'Haar boek geeft [...] veel stof tot nadenken en veel aanzetten om zelf verder te lezen.' Elke Brems in: Spiegel der Letteren (2013) 4, p. 556-558; 'Wat Coebergh-van der Marck [...] duidelijk laat zien, is de paradigmaverschuiving binnen het wetenschappelijk denken over het incesttaboe. Haar eerste, theoretische hoofdstuk, is het sterkste van het hele boek. Hierin laat ze Freuds onderscheid tussen het lustprincipe en het realiteitsprincipe logisch voortvloeien uit een beschrijving van de mythische concepties over het begin van de wereld als een chaotische toestand waarin tegengestelden nog niet uit elkaar te halen waren.' Emy Koopman in: Vooys 31 (2013) 2, p. 71-74.