De criticus, journalist en schrijver Dr. P.H. Ritter Jr. (1882-1962) groeide in het interbellum uit tot een nationale bekendheid, een fenomeen. Hij publiceerde het ene boek na het andere, sprak iedere zondag voor de AVRO over literatuur, recenseerde wekelijks boeken voor het Utrechtsch Dagblad en reisde het hele land door om colleges en lezingen te geven. In De publieke man worden zijn uiteenlopende werkzaamheden voor het eerst in samenhang bestudeerd en in een cultuurhistorische context geplaatst. Alex Rutten laat zien hoe Ritter en andere bevlogen bemiddelaars met behulp van opkomende media en organisaties een groot publiek probeerden te bereiken en op te voeden. Filmvertoningen, krantenrubrieken, radioprogramma’s en volksuniversiteiten werden aangewend om het volk warm te maken voor goede boeken en waardevolle kennis. In een bewogen tijd waarin veel mensen ter ontspanning graag onderuitzakten in bioscopen, pulpblaadjes lazen en naar opwindende jazzmuziek luisterden, bleek dat geen eenvoudige opgave.

Voor dit boek heeft Alex Rutten de OSL-award 2018 gewonnen. 

'Met De publieke man heeft Rutten in een soepele trefzekere stijl een studie geschreven die door haar rijke veelzijdigheid het belang ervan voor de literatuurgeschiedschrijving van het interbellum in Nederland ruimschoots overstijgt. Ook voor de cultuurgeschiedenis en de geschiedenis van de media betekent dit proefschrift een essentiële bijdrage.' Hans Anten in: Spiegel der Letteren 61 (2019) 1, p. 76-79; 'De publieke man is biografie noch cultuurgeschiedenis, maar een gedegen en gegronde analyse van dr. P.H. Ritter als cultuurbemiddelaar in het interbellum.' Ward de Kock in: de Moderne tijd 3 (2019) 2, p. 173-175; 'Met De publieke man heeft Rutten in een soepele en trefzekere stijl een studie geschreven die door haar rijke veelzijdigheid het belang ervan voor de literatuurgeschiedschrijving van het interbellum in Nederland ruimschoots overstijgt. Ook voor de cultuurgeschiedenis en de geschiedenis van de media betekent dit proefschrift een essentiële bijdrage.' Hans Anten in: Spiegel der Letteren 61 (2019) 1; 'De grote meerwaarde van deze studie is dat Rutten een correctie en aanvulling biedt op de literatuurgeschiedenis zoals we die kennen uit meer traditioneel opgezette handboeken, waarin de opeenvolging van verschillende literaire stromingen (symbolisme, avant-garde, modernisme, et cetera) en werken van bekende literatoren als Ter Braak, Elsschot en Nijhoff centraal staan. [...] Vanwege de aard van het boek – het betreft een proefschrift – zal de lezer zich hier en daar door wat academische geplogenheden moeten heen werken. Ondanks de theoretische passages, de tabellen en de grondig uitgewerkte casussen heeft Rutten zijn vlotte schrijfstijl weten te behouden en lardeert hij de resultaten van zijn onderzoek doorlopend met luchtige persoonlijke anekdotes uit het leven van Ritter.' Janneke Weijermars in: Boekman 119 (2019), p. 62-63; 'De publieke man is een proefschrift gewijd aan Ritter als ''cultuurbemiddelaar''. Het is géén biografie, al vermeldt Alex Rutten en passant veel biografische feiten, maar een onderzoek naar Ritters ideeën over en praktijk van cultuuroverdracht naar een groot publiek. In het - op de theoretische inleiding na - vlot geschreven boek maakt Rutten duidelijk dat literair-historisch onderzoek enthousiaste cultuurbemiddelaars als Ritter tot nu toe ten onrechte verwaarloosd heeft.' Maurice van Lieshout in: Oud Utrecht 91 (2018) 6, p. 191; 'Literatuurwetenschapper Alex Rutten promoveerde bij de Open Universiteit op het werk en de invloed van dr. P.H. Ritter (1882-1962) tijdens het laatste interbellum. Ritter was onder meer journalist, hoofdredacteur, veelschrijver, literatuurcriticus en radiospreker. Hij gebruikte massamedia voor het verkondigen van zijn mening, schreef boeken en hield causerieën door het hele land over Nederlandse boeken en literatuur. Hoe ging de bekende Nederlander Ritter met de verschillende media en instituties om teneinde zijn opvattingen te verspreiden in de periode 1918-1940? De auteur gaat ook in op de cultuurhistorische context en de individuele media en instellingen, zoals krant, radio, film en volksuniversiteiten. Het boek zal vooral een nichegroep lezers aanspreken, dat onder andere geïnteresseerd is in moderne Nederlandse literatuur en geschiedenis van massamedia.' E. Pelzers via: NBD Biblion, 26 september 2018. Ook gesignaleerd in: Historisch Nieuwsblad 28 (2019) 2, p. 90.