In de meeste zeventiende-eeuwse tragedies ervaren de hoofdrolspelers dat zij slechts weinig invloed kunnen uitoefenen op de loop der dingen. Zij bereiken niet wat ze zouden willen bereiken of worden door de omstandigheden gedwongen iets te doen dat tegen hun diepste gevoelens indruist. Op deze manier laten toneeldichters zien dat het menselijke zelfbeschikkingsvermogen begrensd is en het uiteindelijk moet afleggen tegen de absolute macht van het toeval of de Fortuin (Fortuna), het Noodlot (Fatum) en de Voorzienigheid Gods (Providentia Dei). Jan Konst, hoogleraar Nederlandse Letterkunde aan de Freie Universität te Berlijn, geeft een indringend beeld van dit krachtenspel. Ruim 35 treurspelen - de hele toneelcanon voor de jaren 1600-1720 - passeren daarbij de revue. Zo wordt een overzicht van het Nederlandse niet-komische toneel geboden tegen de achtergrond van een themacomplex dat kenmerkend is voor het vroegmoderne treurspel: het doen en laten van de individuele mens in relatie tot de werking van Fortuna, Fatum en Providentia Dei.

'De grootste verdienste van Konst is het dat hij in zijn boek een brug heeft geslagen tussen wereldbeschouwing en schouwburg, denken en drama. Konst biedt ons een hoogst interessante blik achter de coulissen van het 17de-eeuwse toneel. Hij heeft zijn citaten goed gekozen, geeft heldere analyses en verklaart veel betreffende dragende thema's van de dramatiek.' Marinus de Baar in: Trouw 16-8-2003. 'Jan Konst heeft de boodschap van het zeventiende-eeuwse ernstige toneel overtuigend in kaart gebracht. Hij heeft vaak erg veel woorden nodig om de overtuiging van zijn toneelauteurs te beschrijven; over zijn schrijfstijl, methode en aanpak niets dan lof. Zijn voorbeeld om de Nederlandse letterkunde primair inhoudelijk te analyseren, verdient meer navolging dan tot op heden in de neerlandistiek het geval is.' John Exalto in: Nederlands Dagblad 26-9-2003. 'Jan Konst voorziet in een behoefte [...]. Hoewel de stof zeer complex is, weet hij de materie smakelijk te vertellen, waardoor hij zijn lezers tot de laatste pagina geboeid houdt. Een ander aspect dat het boek aantrekkelijk maakt is de luxueuze en overzichtelijke uitvoering. [...] Al met al is deze studie een interessante synthese en een aanzet tot verder onderzoek, die de lezer bovenal nieuwsgierig maakt naar een uitgebreidere inventarisatie van de moraalfilosofische materie in de toneelwereld binnen en buiten de canon.' Betsy Wormgoor in: Nederlandse Letterkunde 9 (2004), nr. 1. Verder gesignaleerd in: BMGN 120 (2005) 1, p. 119-120; Mededelingen van de Stichting Jacob Campo Weyerman 27 (2004) 1, p. 52-53; Theologica Reformica 47 (2004) 1, p. 68-69; Neerlandica extra muros 42 (2004) 1; Literatuur 21 (2004) 3; Reformatorisch Dagblad 9-7-2003, p. 15.