Omstreeks 1260 schreef de dominicaan Jacobus de Voragine de als Legenda aurea beroemd geworden legendenverzameling. Jacobus voorzag hiermee in een dringende behoefte. Eindelijk was er een inhoudelijk goedgekeurd en praktisch handboek beschikbaar met informatie over heiligen en de belangrijkste kerkelijke feestdagen, geordend volgens de Romeinse kalender. Door middel van de vaak spannende verhalen over apostelen, martelaren, bisschoppen, abten en maagden brachten de dominicanen en franciscanen de officiële leer van de Kerk over op een breed publiek. Ook kunstenaars baseerden zich voor hun gebrandschilderde ramen, schilderingen en beeldhouwwerken op deze geschiedenissen. De Legenda aurea kan daarom beschouwd worden als een van de belangrijkste bronnen voor de kennis van de middeleeuwse cultuur in West-Europa. Jacobus' Legenda aurea werd op grote schaal verspreid, in de volkstalen vertaald en aangevuld met informatie over heiligen uit eigen kring. In de Nederlanden werd de Legenda aurea voor het eerst vertaald kort na het midden van de veertiende eeuw vertaald. Dit Passionael werd zo veel gebruikt dat de eerste boekdrukkers er onmiddellijk een markt voor zagen. De rijk geïllustreerde bundel Gouden legenden laat een breed publiek kennismaken met diverse aspecten van het fenomeen heiligheid. In elf artikelen buigen auteurs zich over de structuur en de populariteit van de Legenda aurea en andere heiligenlevens in de Nederlanden.

Ton Brandenbarg, Inleiding; Anneke B. Mulder-Bakker, Gefascineerd door heiligen. Heiligenlevens en heiligenverering in de Nederlanden in de dertiende eeuw; Marijke Carasso-Kok, Een goed geordend verhaal. Jacobus de Voragine en de Legenda aurea; Bernhard Scholz, De structuur van de legende. Elisabeth van Thüringen, een voorbeeldig middelares; Hans van Dijk, Karel de Grote in het Passionael; Koen Goudriaan, Het Passionael op de drukpers; Peter van Dael, De Legenda aurea en de beeldende kunst; Fons van Buuren, Sint Cunera van Rhenen, een legende; Ludo Jongen, Uit het oog, uit het hart? Over twee heilige maagden: Lutgard en Liedewij; Ria van Loenen, Johannes Gielemans (1427-1487) en de heiligen der Brabanders; Johan B. Oosterman, Heiligen, gebeden en heiligengebeden; Charles M.A. Caspers, 'Een stroom van getuigen'. Heiligenlevens en heiligenverering in katholiek Nederland circa 1500-circa 2000

'De auteurs slagen er in deze bundel wonderwel in, het begrip "heilige" tot leven te brengen: niet als wereldvreemde, bovennatuurlijke wezens door de kerk als voorbeelden gepropageerd, maar als wezens die mensen aanspreken in hun eigen tijd en in hun eigen behoeften.' Marc van Kuik in: BMGN 114/3 (1999). 'Het boek, in vierkant formaat is [...] mooi vormgegeven: de tekst over twee kolommen en geïllustreerd met véél goede, mooie en interessante afbeeldingen van miniaturen, houtsneden, graftomben, reliekschrijnen, beelden, bladzijden tekst uit handschriften en drukken (niet veel), muurschilderingen, gebrandschilderde ramen... Een werkelijk overvloedige illustratie die zich niet beperkt tot de besproken heiligen. Wat geen bezwaar is. Een mooi, in het oog springend omslag. En vooral een instructief, prettig leesbaar boek.' E. Cockx-Indestege in: Archives et Bibliothèques de Belgique (1998). 'Ingesamt bietet der auch mit vielen beeindruckenden Bildern ausgestattete Band einen guten berblick über die jetzige Hagiographieforschung in den Niederlanden und Belgien und die dort verwendeten Forschungsansätze. Zumal auch die relevante Literatur hier verzeichnet ist, vermag der Band auch als guter Einstieg in dieses Gebiet dienen. Den beiden Herausgeberinnen und den Beiträger(inne)n ist für dieses stattliche Buch zu danken.' W. Williams-Krapp in: Queeste jg.6/nr.2 (1999)