De ontwikkelingen in het Maastrichtse (probleemgestuurde) universitaire onderwijs waren aanleiding voor Joseph Wachelder om in zijn proefschrift de vraag centraal te stellen naar de samenhang tussen verschuivingen in (onderwijs)ideologie, veranderingen in de inrichting van het onderwijs en maatschappelijke ontwikkelingen. Hij focust in zijn onderzoek op het negentiende-eeuwse onderwijs in geneeskunde en rechtsgeleerdheid, waarvan altijd verondersteld is dat het naar het Duitse onderwijs gemodelleerd was. Wachelder concludeert dat deze visie aan herziening toe is: hoewel de Duitse invloed niet te verwaarlozen is, moeten de ontwikkelingen op de Nederlandse universiteiten in de negentiende eeuw niet gekarakteriseerd worden als een overname van 'het' Duitse model, maar veeleer als een aan de moderniserende maatschappij gerelateerd proces.