Het woord bastaard heeft tegenwoordig een negatieve betekenis. In de Middeleeuwen, toen bastaarden in vorstelijke en adellijke kringen veel voorkwamen en vaak belangrijke posities bekleedden, rustte er op de aanduiding bastaard geen taboe. In tegendeel, de term werd soms als eretitel gebruikt. Dat bastaarden werden geaccepteerd, betekende overigens niet dat zij in alles gelijkwaardig waren aan wettige nakomelingen. In Nederland is er geen systematisch en diepgaand onderzoek gedaan naar dit verschijnsel. Dit themanummer van De Nederlandsche Leeuw wil een bescheiden aanzet hiertoe geven.

Inhoud: RONALD A. VAN DER SPIEGEL, Zonen zonder vader. Bastaarden en Brederode in de veertiende eeuw   MARTEN JAN BOK, W.A. Wijburgs 'Notitiae bastardi' uit de genealogische aantekeningen van Cornelis Booth   DENIS VERHOEF, Bastaarden Van Ruijtenberch te Utrecht   ROEL DE NEVE, Bastaardij op zijn Indisch   ROEL DE NEVE, Koninklijke bastaarden in Nederland in de negentiende eeuw. Feit of toch fictie?   Vragen en antwoorden

Gesignaleerd in: Bulletin Codicologique (2012) 1, P. 11