Voor een geordend burgerlijk en kerkelijk leven is een algemeen geldend chronologisch systeem onontbeerlijk. Tegenwoordig gebruiken wij een uitgebreide hoeveelheid eenheden om tijd mee te meten: seconden, minuten, uren, dagen, weken, maanden, jaren. Dat al deze rekeneenheden, die deels met elkaar samenhangen en deels niet, worden gebruikt om een astronomische realiteit weer te geven en te hanteren, is een besef dat in de moderne tijd verloren is gegaan.  In dit boek staat de westerse chronologie in de Middeleeuwen centraal. In de eerste eeuwen van onze jaartelling bestonden er naast elkaar verschillende systemen van chronologie - Joods, Grieks, Romeins, Germaans - die allemaal een bepaalde regionale betekenis hadden. Naarmate het Romeinse Rijk groeide werd het Romeinse systeem meer toegepast. Het christelijke liturgische systeem werd als het ware geënt op de plaatselijke systemen. De vroegchristelijke leiders streefden naar eenheid van hun kerk en een van de middelen om die te benadrukken was samenhang in de viering van de voornaamste feesten. Men zocht naar een methode waardoor Pasen overal in de christelijke wereld op hetzelfde tijdstip zou worden gevierd, naar één regel voor het vaststellen van de paasdatum. De tijdrekenkunde, of computistiek, was dus een belangrijke wetenschap. Marijke Gumbert beschrijft de ontwikkelingen in de theoretische modellen, de dagelijks praktijk van de computistiek en het onderwijs hierin aan priesterstudenten en later ook aan ontwikkelde leken.  Een van de laatmiddeleeuwse schoolboeken over de tijdrekenkunde, de zogenaamde Computus Magustri Jacobi, wordt hier uitgegeven. Naast de Latijnse tekst staat een vertaling in modern Nederlands. De noten bevatten allerhande soorten commentaar.