De doopsgezinde broederschap heeft, net als onze Nederlandse maatschappij, verschillende van haar huidige structuren aan de negentiende eeuw te danken. Samuel Muller (1785-1875), doopsgezind predikant en hoogleraar aan het doopsgezind seminarium te Amsterdam, was de verpersoonlijking van de doopsgezinde broederschap in de eerste helft van de negentiende eeuw. Als hoogleraar leidde hij generaties predikanten op, als bestuurder had hij een vinger in bijna elk doopsgezind pappotje. Felle polemieken, afvallige vrienden, uitvoerige correspondenties en een heuse coup tekenen het werkzame leven van Muller. Hij kwam als onbemiddelde Duitse wees naar Nederland om op een studiebeurs de doopsgezinde predikantsopleiding te volgen, maar wist uiteindelijk door te dringen tot het hart van de doopsgezinde bestuursmacht. Deze vlot geschreven historische biografie biedt een boeiende blik op de wereld van Samuel Muller, de 'Menniste Paus'.

'Wat Kuyper voor de gereformeerden was, was Muller voor de doopsgezinden Daarom is deze uiterst leesbare biografie tevens een geschiedenis van de doopsgezinden in de negentiende eeuw.' in: Nederlands Dagblad, 20-05-2005; 'Over de betekenis van deze 'Menniste paus', zoals hij door zijn tegenstanders werd aangeduid, heeft theoloog Annelies Verbeek een onderhoudend proefschrift geschreven, dat een helder beeld verschaft van de persoonlijkheid en de positie van Samuel Muller, en bovendien inzicht geeft in de opleiding en de positie van predikanten en het debat in doopsgezinde kring.' Herman Amelink in: NRC Handelsblad 30-09-05.