Op 27 augustus 1945 stijgt een Amerikaans militair transportvliegtuig op vanuit Moekden (Noord-China) op weg naar Chungking, de hoofdstad van de Republiek China. Hier was toentertijd de Nederlandse ambassade gevestigd. Aan boord van het vliegtuig zit de gouverneur-generaal van Nederlands-Indië: Tjarda van Starkenborgh Stachouwer. Enkele dagen eerder was hij bevrijd uit drieënhalf jaar krijgsgevangenschap, verspreid over diverse Japanse kampen. Nog geen twee maanden later treedt Van Starkenborgh terug als gouverneur-generaal; op het moment dat in de voormalige kolonie een dekolonisatiestrijd in alle hevigheid losbarst. De geschiedenis van de dekolonisatie van Indonesië is in vele boeken beschreven en trekt nog altijd belangstelling. Op het eerste gezicht speelde deze laatste gouverneur-generaal na 1945 geen enkele rol in die dekolonisatie én de naoorlogse herinnering aan het Indisch verleden. Zijn historisch figuur werd niet of hooguit zijdelings behandeld in de literatuur, alsof hij na 1945 geen rol meer speelde. Deze biografie laat een ander beeld zien. Van Starkenborgh speelde wel degelijk een rol tijdens de dekolonisatie en is na de Tweede Wereldoorlog, meer dan wellicht gedacht, verbonden geweest met het Indische verleden. Zijn leven, zijn functies en zijn invloed reiken verder dan tot nu toe werd aangenomen. Een onmisbaar boek voor wie het (einde van het) koloniale verleden van Nederland écht wil begrijpen.
Paul van Lunteren (1990) studeerde geschiedenis, theologie en archivistiek. Hij is werkzaam als gemeentearchivaris en schrijft daarnaast over historische onderwerpen. Dit boek is zijn eerste publicatie over het koloniale verleden in voormalig Nederlands-Indië.