Geschiedenis als metgezel

Bestaan er geboren historici? Bunna Ebels-Hoving meent van wel. Het denken over en het ordenen van het verleden is een leidraad in haar bestaan. En zo kijkt zij terug op haar eigen leven met geschiedenis. Het vinden van een onderwerp, het ontdekken en bewerken van de bronnen, de constructie van het verhaal zelf en de ontvangst die het krijgt, vormen de vier stappen van de academische geschiedschrijving. Zij beschrijft haar eigen ervaringen en bespiegelingen volgens diezelfde vier stappen en tilt ze zo uit boven het puur persoonlijke verhaal. Geschiedenis als metgezel laat op indringende wijze zien hoe het was om na 1945 aan de Rijksuniversiteit Groningen geschiedenis te studeren, wat en hoe er werd gedoceerd, wat er van de studenten werd verwacht en wat het betekende om vervolgens zelf als docente aan die universiteit verbonden te zijn.     

'Bunna Ebels is in het boek zeer aanwezig en stort zich gedecideerd in allerlei debatten. Dat doet ze wel op rustige toon, maar dat kan haar engagement niet verbloemen. [...] Enerzijds levert haar boek een blik op een inmiddels vergane negentiende-eeuwse geleerdenwereld. Anderzijds schetst ze de opkomst van het eigentijdse wetenschapsbedrijf, ook in de alfavakken.'[...].' Ed Jonker in: Studium 5 (2012) 2, p. 189-190

 'Niet minder gepassioneerd getuigt de Groningse historica Bunna Ebels-Hoving van haar liefde voor haar vak: Geschiedenis als metgezel [...]. Voor niet-historici is dit boek geen eenvoudige kost, maar wie wil nadenken over de geschiedenis kan profiteren van de wijsheid van deze veteraan.' Elsbeth Etty in: NRC Boeken (De Voorproef 2011, week 21)

'In "Geschiedenis als metgezel" legt zij [Ebels-Hoving] op uitvoerige wijze verantwoording af van haar professionele loopbaan, met alle dilemma’s die haar als academisch geschoold historica hebben bezig gehouden, sinds ze in 1950 geschiedenis ging studeren. […] Het resultaat is een zeer erudiete studie naar hoe historische beelden tot stand komen. Dit boek is gericht op de academische wereld, speciaal op vakhistorici, die zo op hun eigen arbeid kunnen reflecteren.' J.L.G. van Oudheusden in: NBD Biblion 28-10-2011