Het leven van Lutgard

Velen hebben ervan gehoord, maar slechts weinigen hebben het gelezen. De zogenaamde Kopenhaagse versie van Het leven van Lutgard staat te boek als een van de vroegste taalmonumenten in het Middelnederlands. De dertiende-eeuwse auteur heeft immers de vrij korte en nogal droge, oorspronkelijke Latijnse vita van de heilige Lutgard (1182-1246) omgewerkt tot een omvangrijk en zeer levendig heiligenleven in de volkstaal, en dat in zuiver jambische verzen. Jammer genoeg zijn slechts de laatste twee boeken van dit Middelnederlandse Leven van Lutgard overgeleverd, in totaal toch nog zo'n 20.000 verzen. Ter gelegenheid van haar 750ste sterfjaar - Lutgard overleed op 16 juni 1246 - is uit het Middelnederlandse heiligenleven een bloemlezing samengesteld bestaande uit 22 hoofdstukken, bijna een derde van de overgeleverde tekst. In de inleiding wordt in het kort ingegaan op het ontstaan van de tekst, de kwestie van het auteurschap en wordt een beeld gegeven van het leven van heilige vrouwen in de twaalfde en dertiende eeuw. De kritische uitgave wordt vergezeld van een proza-vertaling in hedendaags Nederlands, zodat ook geïnteresseerde leken kennis kunnen nemen van een aantal schitterende verhalen over de patrones van Vlaanderen, onder andere over haar zeven-jarige vastenperiodes, hoe de Heilige Maagd er persoonlijk zorg voor heeft gedragen dat Lutgard nooit of te nimmer een woord Frans over de lippen heeft kunnen krijgen en hoe haar biograaf op miraculeuze wijze (toch nog) haar pink in handen kreeg.