'Grondig bronnenonderzoek resulteerde in een omvangrijk, maar heel goed leesbaar en informatief boek. Het aardige ervan is dat Van der Kaaij ook nadrukkelijk tot afwijkende conclusies komt van die tot voor kort breed gedeelde negatieve reputatie van De Geer, waarin ook Van Osch zich in grote lijnen had gevoegd.' J.C.H. Blom in: BMGN 128 (2013) 3, review 68
'Van der Kaaij stelde zich als doel de vraag te beantwoorden naar de betekenis van De Geer in de vooroorlogse Nederlandse politiek, na te gaan wat er nu precies gebeurde vanaf de vorming van het tweede kabinet De Geer in 1939 (met name hoe stevig de verwijten aan De Geer gegrond waren) en ten slotten waarom dit alles zo negatief uitwerkte op het eindoordeel over De Geer met inbegrip van de vooroorlogse werkzaamheden. Grondig bronnenonderzoek resulteerde in een omvangrijk, maar heel goed leesbaar en informatief boek. Het aardige ervan is dat Van der Kaaij ook nadrukkelijk tot afwijkende conclusies komt van die tot voor kort breed gedeelde negatieve reputatie van De Geer, waarin ook Van Osch zich in grote lijnen had gevoegd.' J.C.H. Blom in: BMGN 128 (2013) 3, review 68
‘Er wordt naar aanleiding van deze biografie van oud-premier Dirk de Geer zelfs al gesproken van een historikerstreit. […] Van der Kaaij spreekt van de “naoorlogse vervorming van De Geer” en gaat in discussie met historici als Loe de Jong, Cees Fasseur en ook die andere biograaf, Henk van Osch, die in 2007 zijn studie over De Geer publiceerde. Van der Kaaij praat de misstappen van De Geer niet goed, maar hij weet wel op pakkende wijze het beeld van De Geer van de nodige nuanceringen te voorzien.’ Binne de Haan in: Geschiedenis Magazine 47 (2012) 7, p. 60
‘Het was niet verstandig van Dirk de Geer om na zijn ontslag als ministerpresident in 1941 terug te keren naar bezet gebied. Zijn pleidooi voor het samengaan van democratie en nationaalsocialisme was voor het verzet een klap in het gezicht. Maar veel andere verwijten die de CHU-politicus na de oorlog over zich heen kreeg, zijn niet gebaseerd op feiten. Zo heeft De Geer, die kort na de inval van de Duitsers met zijn kabinet naar Londen uitweek, het nooit met Hitler op een akkoordje willen gooien. Na de oorlog deden enkele van zijn collega’s voorkomen dat koningin Wilhelmina De Geer vanwege die ‘slappe houding’ terecht tot ontslag had gedwongen. Onderzoek van Trouw-redacteur Meindert van der Kaaij wijst uit dat Wilhelmina al veel eerder af wilde van De Geer.’ In: Trouw 31-05-2012, p. 3
‘Het voornemen om vrede te sluiten met Hitler zonder medeweten van de andere geallieerden, zo heeft Van der Kaaij uit een verslag opgeduikeld, is niet door de Geer voorgesteld maar kwam van zijn minister van Landbouw. […] Dit alles is door Van der Kaaij overtuigend uitgezocht en is behoorlijk spectaculair, maar als De Geer niet “fout” is geweest, dan gedroeg hij zich in elk geval tijdens de oorlogsjaren als een ongelooflijke domoor, hoe briljant en intelligent hij in de jaren daarvoor ook geweest moge zijn.’ Hans Renders in: Vrij Nederland 73 (2012) 24, p. 61
‘In zijn boek Een eenzaam staatsman […], komt Van der Kaaij tot een veel genuanceerdere conclusie over het handelen van De Geer en stelt hij de nodige vraagtekens bij de bewijsvoering van zijn critici. In zijn woorden is De Geer “levend begraven”. Wat niet wil zeggen dat zijn biografie nu een complete rehabilitatie is – verre van dat. Wel een felle aanklacht tegen de gemakkelijke oordeelsvorming van na de oorlog. […] Het gevolg is dat vijf jaar na het boek van Van Osch Nederland zijn eigen “Historikerstreit” kan gaan voeren rond de persoon De Geer. […] Deze helder geschreven nieuwe biografie verandert het bestaande beeld van De Geer dan ook niet compleet. De Geer was slachtoffer van de zwart-wit benadering die de Nederlandse oorlogsgeschiedschrijving lange tijd kenmerkte. Net als bij veel anderen die nadien aan een nadere beschouwing zijn onderworpen heeft het zwarte beeld over De Geer er een grijstint bij gekregen.’ Mark Kranenburg in: NRC Handelsblad 08-06-2012, p. 15
‘De Geer was, om het maar eens kort door de bocht te zeggen, het slachtoffer van onconstitutioneel gedrag van Koningin Wilhelmina, de tomeloze ambitie van zijn opvolger Gerbrandy en van een oneerlijk proces. Deze boeiende biografie van een gewaardeerd politicus, die plotseling werd verguisd, biedt tevens een buitengewoon interessant beeld van de Nederlandse politiek van voor, tijdens en vlak na de Tweede Wereldoorlog.’ A. Koster op: www.leeskost.nl, 13-06-2012
‘Aan De Geer is vijf jaar geleden al eens een omvangrijke biografie gewijd door Henk van Osch. Dat roept onmiddellijk de vraag op of het ongeveer even dikke “Een eenzaam staatsman” […] iets toevoegt. Om die vraag maar meteen te beantwoorden: ja zeker. […] Er vonden in Londen allerlei schimmige machinaties plaats, niet alleen door Gerbrandy. Ook minister van buitenlandse zaken E.N. van Kleffens weerde zich in dat opzicht met zijn giftige roddel dat Churchill zich ergerde aan De Geer’s pacifisme. Van der Kaaij toont aan dat dat een leugen was. “Het Bureau” van Voskuil, getransponeerd naar Londen, lijkt het wel. […] Van der Kaaij’s goed geschreven boek moet worden beschouwd als een verdiend en genuanceerd eerherstel.’ Sjoerd van Faassen in: Den Haag Centraal 22-06-2012
‘Van der Kaaij pleit in zijn boek voor eerherstel. Hij doet dat op overtuigende wijze. Van der Kaaij heeft een prettige schrijfstijl en beargumenteert zijn verhaal goed. De aanloop naar de oorlog duurt te lang, naar mijn overtuiging. […] Maar wie zich daar doorheen weet te worstelen, houdt een tevreden gevoel over aan het boek. De Geer zelf kan ook tevreden zijn. Het oordeel van de geschiedenis over hem is ietsje positiever geworden.’ Wytze Vellinga op: www.geschiedenisbeleven.nl, 23-07-2012
‘Meindert van der Kaaij heeft “de eenzame staatsman Dirk de Geer” zeker niet gerehabiliteerd – voor zover dat al mogelijk én zijn bedoeling zou zijn geweest. Hij heeft de gangbare opinie over De Geer daarentegen wel op een aantal cruciale punten genuanceerd en bijgesteld, waarbij de aantekening dat de bekritiseerde Fasseur in weinig bedekte termen een repliek heeft aangekondigd in een binnenkort te verschijnen aanvulling op zijn Wilhelmina-biografie en in een boek over Gerbrandy.’ Wim Slagter in: Friesch Dagblad/Sneinspetiele20-10-2012, p. 28
‘Van der Kaaij toont aan dat veroordeling van De Geer door het Bijzonder Gerechtshof (ingesteld om oorlogsmisdadigers te straffen) een stap te ver was.’ Gerard Vroegindeweij in: Reformatorisch Dagblad/PuntKomma17-10-2012, p. 11; ‘Hoe kon een achtenswaardig politicus als Dirk de Geer zo van zijn voetstuk tuimelen? […] Daar moet iets niet kloppen, aldus Trouw-journalist Meindert van der Kaaij in zijn biografie Een eenzaam staatsman. De Geers kortstondige premierschap is een opeenvolging van ongelukkige samenlopen van omstandigheden, verkeerde taxaties en miscalculaties. […] Alleszeggend is misschien wel dat hij in september 1939 na de Duitse inval in Polen vergeefs een beroep deed op zijn voorganger Hendrik Colijn het premierschap van hem over te nemen. Kan het tragischer?’ Enno van der Eerden in: Contactblad ’40-’45, najaar 2012, p. 20
‘Trouw-redacteur Meindert van der Kaaij, die op deze biografie promoveerde, schetst een mooi beeld van De Geers carrière. Hoogtepunt in het boek is het gedeelte dat de oorlogsjaren en daarna behandelt. Op overtuigende wijze laat de auteur zien, dat het uiterst negatieve beeld over De Geer pas na 1940 is ontstaan en voor een groot deel onterecht was. […] Intussen beschikken wij over een degelijke en uitdagende biografie […].’ J.W.L. Brouwer in: Openbaar Bestuur 22 (2012) 11, p. 30
‘Het beeld van De Geer overtuigend bijgesteld.’ Herman Langeveld in: Jaarboek Parlementaire Geschiedenis (2012), p. 202-204
Tevens besproken in 'PuurCultuur' op: MeerRadio, 13-06-2012
Verder gesignaleerd in: VolZin 11 (2012) 12, p. 34; Jaarboek Die Haghe 2013; Tijdschrift voor Geschiedenis 126 (2013) 3, p. 428-429.