'Eendracht maakt macht', was het devies van de Republiek der Verenigde Nederlanden. Die eendracht, onmisbaar in de geldverslindende strijd tegen Spanje, was echter niet vanzelfsprekend, zo blijkt uit de opstelling van de Friezen. Zij stelden hun eigen belang boven het algemeen belang, niet alleen op grond van de herwonnen Friese Vrijheid, maar ook uit onmacht. Nergens waren de regenten zo krachteloos wat betreft belastingheffing als in Friesland. De achterstand in de Friese betalingen aan de oorlogskas van de Republiek werd hierdoor onaanvaardbaar groot. Hotso Spanninga beschrijft hoe de Staten-Generaal in een ultieme poging het weerspannige gewest tot de orde te roepen, in 1635 de Raad van State naar Leeuwarden stuurden. Anderhalf jaar lang probeerde deze Raad de Friezen tot betaling te dwingen. Bestuurlijke hervormingen moesten de losgeslagen politieke cultuur beteugelen om ook voor de toekomst werkbare verhoudingen tussen Friesland en zijn bondgenoten te scheppen.
'Het biedt een schat aan informatie over Friesland in de aanvangsfase van de Republiek en vormt tot in lengte van dagen een onmisbare bijdrage tot de Friese geschiedenis, waarvan velen dankbaar gebruik zullen maken.' Guido de Bruin in: Tijdschrift voor Geschiedenis 126 (2013) 4, p. 587-588
'Met dit boek heeft Spanninga een prachtige studie afgeleverd die heel mooi aantoont hoe moeizaam processen van staatsvorming verliepen, en hoeveel machtsgroepen op verschillende instituionele niveaus er een impact op hadden. Het boek is met grote vaart geschreven, en doorspekt met treffende citaten in smakelijk zeventiende-eeuws Nederlands.' Griet Vermeesch in: BMGN 128 (2013) 3, review 67
‘Een interessant boek over macht en onmacht, centrum en periferie, eigenbelang en algemeen belang, gewest en vaderland. Soms wordt de lezer met de Raad van State wel enigszins moedeloos van de vele vergaderingen, de besluiteloosheid, het gebrek aan vooruitgang, de onenigheid en het aan het lijntje gehouden worden.’ Djoeke van Netten in: Geschiedenis Magazine 47 (2012) 7, p. 56
‘Het beeld dat het meest blijft hangen is dat van gezanten van de Staten-Generaal die “zich zonder resultaat de zolen van de schoenen lopen” (p. 174), maar pogingen om meer druk uit te oefenen kwamen ook voor – bijvoorbeeld toen de Staten-Generaal en stadhouder Frederik Hendrik een ongevraagd grote legermacht richting Friesland stuurden, met geheime instructies. Spanninga’s beschrijving van de gespannen confrontatie tussen de 21-jarige Friese stadhouder Hendrik Casimir en de heren van de Staten-Generaal die met dit leger aan de Friese grens staan, is om te smullen. Spanninga is een meester in het beschrijven van machtsstrijd op alle gebieden. […] Spanninga’s gebruik van zijn bronnen is voorbeeldig; hij weet zowel een plausibele analyse te leveren van wat er gebeurt als een spannend verhaal te maken van de ontwikkelingen. Hoe lopen die dan af? Wel, na tientallen maanden van onderhandelen en improviseren blijkt de verwoede poging namens de Generaliteit om de Friezen steviger binnen de Unie te dwingen half geslaagd; de aanwezigheid van de Raad van State heeft enkele belangrijke verschillen gemaakt in de Friese politiek die nooit op eigen kracht gemaakt hadden kunnen worden, maar het is zeker niet gelukt het weerbarstige gewest zijn financiële verplichtingen te doen nakomen. Spanninga heeft de belangen en machtsmiddelen van alle spelers gedurende zijn hele verhaal zo goed uitgelegd, dat dat geen verrassing is.’ Jeroen Bouterse op: www.historischhuis.nl/recensies, 12-10-2012
‘Friesland kende als zelfstandig gewest binnen de Republiek een volstrekt eigen politieke cultuur. Historicus Hotso Spanninga promoveerde onlangs op dit taaie onderwerp, dat tot dusver in de Friese geschiedschrijving wordt genegeerd. […] Spanninga hoopt dat met zijn proefschrift er voortaan oog zal zijn voor het kantelpunt in de Friese geschiedenis dat deze episode vormt. […] Een belangrijk deel van Spanninga’s onderzoek is gebaseerd op een unieke bron die hij zelf ontdekte in het archief van de Raad van State. Het is het verslag van de missie van de leden van de raad naar Leeuwarden. […] Het beeld dat uit het journaal oprijst is niet fraai. De deftige heren uit Holland botsten keer op keer op het eigenbelang van de Friese politici, soms eenvoudige boeren die ’s ochtends de koeien nog gemolken hebben, maar tegelijk doordrongen zijn van een sterk zelfbewustzijn. Koppigheid en opportunisme gaan daarbij hand in hand. […] Uiteindelijk ontstaat er wel consensus en geven de hogere belangen van de Republiek de doorslag, maar dat was eerder ondanks dan dankzij de Friezen.’ Erik Betten in: Friesch Dagblad 12-07-2012
Verder gesignaleerd in: It Beaken 77 (2015) 1/2, p. 100.