Het ontstaan van Beverwijk als stedelijke nederzetting

Op 11 november 1298 verleende graaf Jan I van Holland de inwoners van de nederzetting Beverwijk een stadskeur. Deze oorkonde bevat tal van bepalingen aangaande het bestuur en de regelgeving, de handhaving van de openbare orde, de rechtspraak, het erfrecht, het verbintenissenrecht, de economie en de verplichtingen van de burgers tegenover de stadheer en hun eigen gemeenschap. Door het bezit van de keur onderscheidde Beverwijk zich voortaan juridisch van het omringende platteland. Het kon zich nu met recht stad noemen. De Latijnse tekst van deze stadskeur wordt in dit boek uitgegeven met daarnaast een vertaling in modern Nederlands. In de inleiding bij deze editie worden de resultaten gepresenteerd van nieuw onderzoek naar de stad-wording van Beverwijk. Belangrijke vragen zijn hierbij. Wat was de achtergrond van de privilegiëring? Welke personen en gebeurtenissen leidden tot verlenen van stadrecht? Hoe kwam het stuk tot stand en welke veranderingen bracht het feitelijk teweeg? Deze vraagstukken worden op verschillende manieren aangepakt. Eerst onderzoeken de auteurs het schrift van het document en de herkomst van zijn bewoordingen en plaatsen de uitvaardiging in het politieke, economische en maatschappelijke milieu van de tijd. Op basis van historisch-geografische, topografische en archeologische onderzoeksresultaten beschrijven ze vervolgens onder meer de waterstaatkundige ontwikkelingen in het dertiende-eeuwse Kennemerland en de invloed daarvan op de verkeersgeografie, en de ontwikkeling van een nieuwe kern Wiic naast de bestaande woonkern Agathenkerka. Deze uitgave vormt een belangrijke bijdrage aan de locale geschiedenis van Beverwijk en aan de geschiedenis van de verstedelijking in het gebied van de graven van Holland in de dertiende en veertiende eeuw.