Dit boek bevat de resultaten van een vergelijkend onderzoek naar de Duitse bezetting in Maastricht en Luik van 1940 tot 1944. Er worden vijf aspecten geanalyseerd. In de eerste plaats het begin van de bezetting: de militaire inval op 10 mei 1940 leidde in de ochtend al tot de capitulatie van Maastricht, terwijl Luik, slechts dertig kilometer verderop, pas twee dagen later werd ingenomen. In de tweede plaats worden de lokale besturen onder de loep genomen: de samenstelling en de relatie met de bezetter. Ten derde worden de verschillen onderzocht wat betreft de jodenvervolging. In Maastricht kwam 50 procent van de Joden om, in Luik 20 procent. Het vierde aspect is de bevrijding in september 1944, die in Maastricht en Luik verschillend verliep. Als laatste wordt aandacht besteed aan de eerste naoorlogse verkiezingen. De vergelijking tussen beide steden verdiept ons inzicht in de geschiedenis van de bezetting in Limburg.
'De vergelijking tussen beide steden verdiept ons inzicht in de geschiedenis van de bezetting in Limburg.' In: Terugblik: maandblad van de documentatiegroep '40-'45 48(2010)7/8
'De steden zijn verbonden door de Maas en door de historische "tweeherigheid" [...] Pas sinds 1839 ligt tussen beide steden een rijksgrens. Maar in mei 1940 waren er grote verschillen. Luik, middelpunt van een industriebekken, had een weerbarstige bevolking en een socialistisch stadsbestuur. Maastricht was een rooms-katholiek bolwerk met volgzame bewoners. [...] Maastricht en Luik bezet is een feitenrelaas. De schrijver zet helder en gedetailleerd uiteen wat er in de twee steden en omgeving gebeurde en hoe de rolverdeling was tijdens de inval, in het bestuur, bij de jodenvervolging en de bevrijding. Systematisch, vrij van emoties en in soepel, jargonloos Nederlands. Leerzame lectuur voor naoorlogse lezers.' Mr. Peter van Oosten de Boer in: Openbaar Bestuur 20 (2010) 11
'De manier waarop de auteur de vergelijking van de bezettingsgeschiedenis in Maastricht en Luik aanpakt, doet de vraag oprijzen van het nut van een dergelijke vergelijking, te meer daar de meeste gelijkenssen en verschillen zijn af te leiden uit meer algemene en landelijke ontwikkelingen. Maastricht en Luik worden daardoor casestudies van wat uit de algemene geschiedenis van Nederland en België al bekend is. Zo wordt op geen enkele wijze een correctie geboden op het het algemene beeld. Bronzwaer heeft zich daarnaast laten verleiden tot typeringen en interpretaties die op zijn zachtst gezegd wat ongebruikelijk zijn in de wetenschappelijke geschiedschrijving. [...] Dit neemt niet weg dat deze rijke en goed gedocumenteerde dissertatie de terechte bekroning is van een jarenlange interesse voor de geschiedenis van de streek, in het bijzonder tijdens de Tweede Wereldoorlog'. Georgi Verbeeck in: BMGN 127 (2012) 2, review 16
'In zijn proefschrift beschrijft en verklaart historicus Paul Bronzwaer deze drie verschillen. […] Hij meent dat de Luikse Joden grotere overlevingskansen hadden, doordat ze snel en op grote schaal werden geholpen door medeburgers die verzetservaring hadden opgedaan in de Eerste Wereldoorlog.’ In: Nederlands Dagblad/Het Katern 18-06-2010, p. 3
‘De auteur heeft een bijzonder goed gedocumenteerde studie geschreven over beide steden. Het feitenrelaas is helder en duidelijk. Over de bronnenvindplaatsen worden rake dingen gezegd (de Luikse archieven komen er niet echt schitterend uit). […] Men kan zich wel afvragen of Bronzwaers vijf onderzochte themata de meest relevante zijn om te analyseren. […] Waarom geen vergelijking van het economische aspect, terwijl de oorlogsproductie toch hèt zwaartepunt van de Duitse bezettingspolitiek vormde? […] […] Het comparatieve aspect van de geschiedenis van de bezetting had er zeker door verdiept kunnen worden.’ Dirk Martin in: Belgisch Tijdschrift voor Filologie en Geschiedenis 88 (2010) p. 579-581