Goropius Becanus (1519-1573) ontwierp, aan de hand van antieke geschriften en mythen, een uiterst curieuze allesomvattende en allesverklarende wereldgeschiedenis vanaf Adam. Zijn theorie was als volgt: toen Noachs Ark was gestrand en zijn nakomelingen talrijker werden, vertrokken de meesten naar Babylon, waar zij bij de Spraakverwarring de oertaal van het Paradijs verloren. Eén stam was in het thuisland achterbleven. Deze Cimbren bewaarden de oudste taal, zelfs tijdens hun langzame trektocht naar het Westen en naar de Noordzeekust. Het Cimbrisch (Nederlands) is daardoor de enige taal die afstamt van de door God gegeven oertaal. Deze is daarom vol van verborgen verheven betekenissen, die door Goropius via avontuurlijke en ingenieuze etymologieën worden opgespoord. Goropius’ grote naam verdween met hem. Zijn werk werd nooit vertaald. Tegenwoordig krijgt hij erkenning als grondlegger van de vergelijkende taalkunde.
'De Eindhovense classicus Nico de Glas heeft een buitengeoon soepele en prettig leesbare vertaling afgeleverd, die nochtans het Latijn van de brontekst goed en adequaat weergeeft. [...] Het bleek mij toen dat het Latijn van Goropius inderdaad 'aangenaam helder en leesbaar' is, maar daarmee zeker niet overal eenvoudig, zoals De Glas eerder al had opgemerkt - dit alles maakt de bewondering voor de soepele en vlotte stijl van de vertaling alleen maar groter.' Rijcklof Hofmans voor: Trajecta, 8-8-2016
'In zijn plezierig geschreven inleiding op de bloemlezing schrijft De Glas dat hij ten behoeve van de toegankelijkheid voor de moderne lezer hier en daar het bloemrijke taalgebruik van Goropius "verdund" heeft. Dankzij De Glas' vertaalkwaliteiten zit het met de leesbaarheid wel goed. Dat het alsnog geen sinecure is om door deze sterk afgeslankte versie van het werk van Goropius heen te komen, heeft vooral van doen met de aanpak van Goropius, of eerder met het ontbreken daarvan. Niet voor niets merkt Van Hal op dat Goropius' werk de indruk wekt "een enorme stream of consiousness" te zijn (blz. 94). Al meanderend van het ene naar het andere onderwerp lucht Goropius zijn hart over alles wat hem tijdens het schrijven te binnen valt. [...] Bij lezing van het werk van zowel De Glas als Van Hal rijst het vermoeden dat beide auteurs met plezier hun onderzoek hebben verricht. De lezer zou het zelfs kunnen betreuren dat de met humor geschreven inleiding van Nico de Glas niet langer is.' G.J. Grinwis op: www.historischhuis.nl/recensiebank 14-07-2015
'Met de simplistische allusie dat het aards paradijs in Antwerpen lag, zijn de werken van Goropius eeuwenlang verketterd. Ten onrechte, en beide publicaties over werk en leven, voortreffelijk ingeleid en onderbouwd, vormen het eerherstel voor deze intellectuele duizendpoot.' Luc Minten in: G-Geschiedenis 6 (2015) 3, p. 60
'De ook net verschenen [zie Frederickx en Van Hal] bloemlezing Van Adam tot Antwerpen geeft een goed beeld van het Goropius-proza. Hij schreef in het Latijn, de voertaal van de lezende elite. Nico de Glas voorzag in een soepele Nederlandse vertaling.' Atte Jongstra geeft het boek **** (vier uit vijf sterren) in: NRC Handelsblad/Boeken, C13
'Een monnikenwerk van bijna 450 bladzijden bomvol woorden in allerlei talen en duizenden citaten. Sommige passages zijn [...] zeer origineel en ook erg intrigerend, bijvoorbeeld zijn zoektocht naar de verboden vrucht. Maar hij blijft een geniale gek.' Ronald de Graaf in: Reformatorisch Dagblad 21-04-2015, p. 13
'Behalve dat dit boek het mogelijk maakt Goropius' taalkundige beschouwingen (en uitglijders) uit de eerste hand te smaken, vinden we hier ook betogen over het feit dat ook in het verleden geen reuzen hebben bestaan, dat het heelal niet veroudert en bijvoorbeeld een lyrische beschrijving van de ligging van de abdij van Tongerlo temidden van "woeste zandgronden en heidevelden tot aan de horizon". Het mag een gouden greep worden genoemd om deze beide boeken nu samen te laten verschijnen.' Lauran Toorians in: Brabant Cultureel 64 (2015) 2
'Wanneer we Becanus over vier jaar gaan herdenken, moeten we dat denk ik niet doen vanwege de grote inzichten die hij ons zou hebben geleverd; maar omdat hij een vroeg model was van tomeloze geestdrift voor de geesteswetenschappen.' Marc van Oostendorp op: nederl.blogspot.nl 31-03-2015
'Toon Van Hal benadrukte in zijn uiteenzetting [tijdens de boekpresentatie] dat het heel aanlokkelijk is om het titanenwerk van Becanus te herleiden tot een populistische, bijna karikaturale, interpretatie van diens theorieën over de taal die in het Aards Paradijs zou zijn gesproken. Een kronkelige gedachtegang die hem tot in lengte van dagen blijft achtervolgen. Jammer, want op zijn manier was Becanus een echte visionair. Zo voorspelde hij met griezelige accuraatheid de gevolgen die de tweespalt tussen katholieken en protestanten in Antwerpen en de Nederlanden met zich zou meebrengen.' Geert D'Hulster in: Gazet van Antwerpen 17-03-2015, p. 20.
Verder gesignaleerd in: Onze Taal 84 (2015) 4, p. 100 en 106; Protestants Nederland (2015) 11, p. 251-254.