Het poëtisch accent

In de Republiek waren pamfletten het medium bij uitstek om snel op actuele ontwikkelingen te reageren. Ze zijn daarom tot dusver vooral object van historisch onderzoek geweest. Joost Vrieler laat hier zien, dat zij vanwege hun talrijke literaire vormen echter ook waardevolle bronnen voor de literatuurgeschiedenis zijn. Ruim een kwart van de zeventiende-eeuwse pamfletten bevatte poëzie. In Het poëtisch accent staat de functie van drie frequent beoefende poëtische genres centraal: sonnetten, liederen en echolyriek. Vrieler beschrijft deze aan de hand van historische en retorische analyses. Tevens besteedt hij ruim aandacht aan de ontwikkeling van deze drie genres in de pamfletten. De gedichten blijken niet uitsluitend esthetische doelstellingen te hebben gehad: ze wilden overtuigen, blameren, prijzen of tot actie oproepen, en op die manier invloed uitoefenen op de openbare meningsvorming.    

'Op deze manier zet Vrieler een stap in het onderzoek naar de literaire kan van de Nederlandse pamfletcultuur. Toch overtuigt zijn boek niet, en dat is niet alleen het gevolg van de schoolse rapportage en een teveel aan metacommunicatie. Het wil op de een of andere manier de diepte niet in, en de conclusies zijn al met al weinig verrassend'. Johan Koppenol in: Internationale Neerlandistiek 46 (2008) 1

'Hoewel Vrieler zich in zijn promotieonderzoek in de eerste plaats op literair-historische aspecten van het pamflet richt, is zijn boek ook voor boekhistorici, antiquaren of verzamelaars van dit type drukwerk lezenswaardig, eenvoudigweg omdat er over het pamflet niet veel (recente) studies bestaan'. In: De Boekenwereld 24 (2007-2008)

Verder gesignaleerd in: The year's work in modern language studies 69 (2007) 2009.