Zoekend naar zekerheid in het Groene Hart

Momenteel wordt door liberalen gepleit voor marktwerking op allerlei gebieden, waaronder de ziektenkostenverzekering. De zorg zou zo beter en goedkoper worden. Zo'n 175 jaar geleden dachten hun ideologische voorvaders hetzelfde. Zij wilden zo snel mogelijk af van de sociale fondsen, de bussen, een overblijfsel uit de gildentijd. Dat gebeurde niet. Veel gildenbussen verdwenen weliswaar van het toneel, maar honderden ziekenfondsen - rond 1900 waren het er 700 - namen hun plaats in. Omdat er veel aan die fondsjes mankeerde, richtte de belangenorganisatie van artsen, de Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst, eigen fondsen op. Dit leidde tot felle onderlinge concurrentie en fusies. Zorg en Zekerheid is het eindproduct van een zeer gecompliceerd fusieproces in vier regio's in Midden-Nederland. Zoekend naar zekerheid in het Groene Hart geeft een impressie van de geschiedenis van het ziekenfondswezen én een boeiend beeld van de sociaal-medische geschiedenis van het Groene Hart - de menselijke kant van het verhaal. Bovendien sluit het naadloos aan bij de actuele politieke discussie over de toekomst van de zorgverzekering. Deze journalistieke beschrijving is voorzien van veel onbekende illustraties en verschijnt 175 jaar na de oprichting van de oudste rechtsvoorganger van Zorg en Zekerheid, Toevlugt in den Nood.