Vroegmoderne reisverhalen bestaan in allerlei maten en gewichten, van prachtige boekbanden, verguld op snee en in stijlvol handschrift tot slordige aantekeningen in de marge van een beduimelde almanak. Sommige reizen lieten ook hun sporen na in brieven en dagboeken, in kurkdroge kwitanties, in genealogieën of in de materiële cultuur. Op basis van deze bronnen heeft Gerrit Verhoeven evoluties in de reiscultuur van Hollandse en Brabantse elites onderzocht. Verhoeven verklaart waarom men de klassieke Grand Tour naar Italië langzaam inruilde voor kortere plezierreisjes in de Nederlanden of de buurlanden. Hij laat zien welke sociale groepen de koets namen naar Parijs, Rome of Berlijn en wat hen motiveerde om te reizen. En hij probeert te achterhalen waarom ze zich onderweg blind staarden op Italiaanse schilderijen, waarom ze veldslagen en belegeringen herdachten, door baroktuinen slenterden of een massa spulletjes kochten in de Parijse boetieks.
‘Ik vind Anders reizen? geslaagd in de opzet om het oude beeld te weerleggen. […] Gelukkig blijft het niet enkel bij vergruizing van het oude beeld. Anders reizen? biedt een nieuw beeld met nieuwe patronen plus mogelijke verklaringen daarvoor en levert zo een waardevolle bijdrage aan onze kennis van de vroegmoderne geschiedenis.’ Joop de Jong in: BMGN 4 (2011) 4, p. 123-124
'Aan Verhoevens proefschrift ligt een schat aan informatie en onderzoek ten grondslag. De conclusies zijn intrigerend. Toch zijn er beperkingen. Er wordt geen verantwoording gegeven waarom de gebruikte reisverslagen representatief zijn voor alle verslagen en reizigers. Jammer is ook dat er enige storende fouten in het werk zijn geslopen. [...] Veelvuldig is gebruik gemaakt van allerlei grafische voorstellingen en kaarten. Deze zijn fraai vormgegeven, maar vaak moeilijk te interpreteren. Na 1750 groeide het aantal reisverlagen sterk. Deze zijn om die reden niet meer in het onderzoek betrokken. Interessant zou daarom zijn als ook deze verandering zou worden geanalyseerd. Kortom, hoewel erg gedetailleerd, roept het boek nog talrijke vragen op.' Joost Rosendaal in: Noordbrabants Historisch Jaarboek 27 (2010), p. 175-176
Als er al sprake is van een gemis aan ferme uitspraken, wordt dit vrijwel geheel goedgemaakt door tal van originele observaties tot verder onderzoek. [...] Verhoeven laat zich kennen als een begenadigd schrijver, die uitblinkt in gevarieerd woordgebruik en sierlijke zinnen. Soms balanceert hij op het randje van mooischrijverij. [...] En hij gebruikt nogal eens onnodig leenwoorden: bear leader, het leven downstairs, pleasure shopping. Niettemin maakt Verhoevens eruditie Anders reizen? tot een, om in zijn eigen jargon te blijven, echte pageturner. Voeg daarbij het gedegen onderzoek, de uitstekende historiografische inbedding en de agenderende waarde van dit proefschrift, en het heeft alles in zich om Anna Frank van Westrienens ruim een kwart eeuw oude De Groote Tour af te lossen als het nieuwe standaardwerk op dit gebied.' Joris Oddens in: Tijdschrift voor Geschiedenis 123 (2010) p. 291-292
'Hoewel Verhoeven zich er voortdurend van bewust is dat zijn materiaal niet representatief is, slaagt hij er goed in een boeiend beeld te schetsen van het vroeg-moderne reizen.' Anton Schuurman in: Geschiedenis Magazine 45 (2010) 2
'Ik sluit af met een compliment. De vele statistische gegevens hadden kunnen leiden tot een droog en saai verhaal. Verhoeven neemt ons echter mee op reis langs voorbeelden, anecdotes en citaten uit brieven, verslagen en andere egodocumenten. Hierdoor slaagt hij erin een prettig leesbaar en zeer levendig verhaal te schrijven.' Diane Spelbos in: Recensiebank Historisch Huis; '[...] de Vlaamse historicus Gerrit Verhoeven beschrijft in een originele studie waarheen de Europeanen nog meer [behalve naar Frankrijk en Italië] vertrokken per schip, per koets of te paard en waarom men dat deed. Behalve voor de Grand Tour ging men ook op weg om diplomatieke en commerciële redenen of om op adem te komen in een verkwikkend kuuroord. De Grand Tour was een dure grap die langzaam maar zeker sleets werd en verdween. Dat is de boodschap van dit boek. Verhoeven spoorde 139 reisverslagen op in archieven en bibliotheken, rubriceerde de inhoudelijke thema's en bracht die onder in een database. Zo kon hij kwantitatieve vragen stellen; de antwoorden daarop verwerkte hij in zijn boek, waarvoor hij ter wille van de context en ter toetsing ook andere bronnen aanboorde zoals genealogische gegevens, tolregisters, rekeningen, pedagogische traktaten en reisgidsen. [...] We leren er veel van over reisdoelen, reisduur, reizigers en vooral hun veranderende belangstelling. De reizen werden korter in afstand en tijd. [...] De reizen werden ook goedkoper. [...] Een van de veranderingen die Verhoeven signaleert is het veranderende natuurbesef. Hield de renaissancereiziger van overzichtelijke natuur en nog het liefst van door mensenhand geschapen natuur, waar orde en symmetrie het beeld bepaalde, in de 18de eeuw raakte hij juist gefascineerd door het ongecultiveerde. [...] Zo is dit boek ook nog een studie in veranderende esthetica. Verhoeven schrijft levendig. De kwantitatieve analyse oogt mooi en hard, maar de auteur moet zelf toegeven dat hij wel eens twijfelt aan de representativiteit van zijn bronnen. Bij zijn berekening van de veranderende reisdoelen gaat hij uit van het aantal beschreven bladzijden dat in een reisverslag aan één plaats is gewijd. Dit lijkt mij een onjuiste methode. Teruggekeerde reizigers penden moeiteloos bladzijden over uit reisgidsen, zoals Verhoeven ook benadrukt.' Roelof van Gelder in: NRC Handelsblad/Boeken, 13-11-2009, p. 6
'Verhoeven heeft een rijk boek geschreven. We kunnen de evoluties in reizen in al hun geledingen op de voet volgen en zien het prille ontstaan van het huidige toerisme. Hij toont aan hoe allerlei ontwikkelingen in elkaar grijpen: de toename van het aantal reizigers en hun verscheidenheid zorgde voor verandering in doel en belangstelling. De ontwikkelingen op het gebied van stadsontwikkeling, vervoer en informatie breidden de mogelijkheden om te reizen uit. Het reizen werd steeds veiliger, waardoor meer mensen een tochtje waagden en toerisme voor bredere lagen van de bevolking reëel werd. Door dit soort kruisbestuivingen aan te tonen is Verhoeven geslaagd in zijn opzet om het fenomeen reizen in een breder kader te plaatsen.' Dini Helmers in: Mededelingen van de Stichting Jacob Campo Weyerman 32 (2009) 2, p. 167
Verder gesignaleerd door Piet Kaptein in: TV-kranten en radioprogramma's december 2009.