Geen tweede boer

Vernieuwing was het belangrijkste doel van het landbouwonderwijs. Alle generaties moesten zo snel mogelijk vertrouwd worden gemaakt met de nieuwste inzichten en kennis op landbouwgebied. Voor boerinnen werd een speciale vorm van landbouwvakonderwijs ontwikkeld. Margreet van der Burg beschrijft de geschiedenis van dit onderwijs. Zij analyseert de veranderende opvattingen over (agrarische) vrouwenarbeid, (professionele) landbouw en het boerinnenleven alsook het politieke spel over welke opvattingen in het onderwijs gestalte moesten krijgen. Geen tweede boer is de eerste omvangrijke studie waarin de Nederlandse landbouwpolitiek vanuit genderperspectief wordt benaderd. De beroepsidentiteit van 'boerin' bleef in de onderzochte periode strikt afgebakend van die van 'boer'. Een boerin had haar eigen landbouwtaken en was hoofdverantwoordelijke voor huishouden en gezin. Daardoor kwam niet alleen de landbouwmodernisering maar ook de plattelandsontwikkeling hoog op de agenda te staan. In het verlengde hiervan verschoof het vakonderwijs langzaam naar gezamenlijk onderwijs voor alle meisjes en vrouwen op het platteland. Zodoende vormde het onderwijs de bakermat voor een wijdvertakt netwerk van instellingen en personen die de behartiging van vrouwen-, landbouw- en plattelandsbelangen probeerden te combineren.