'Helmers heeft bij haar onderzoek gebruik gemaakt van uiteenlopende bronnen, maar vooral van rechtbankverslagen en notariële akten. Hieraan ontleent zij veel smakelijke anecdotes, die het verhaal verlevendigen, en tegelijk concretiserend werken, doordat Helmers het handelen van de mensen "becommentarieert en vervolgens naar een abstracter niveau tilt". Deze strategie levert een zeer leesbaar boek op dat, hoewel het doorspekt is met cijfermateriaal en de opbouw voorspelbaar is, nooit droog wordt of verveelt. (...) Als Gescheurde bedden iets aantoont is het dat mensen een grote vindingrijkheid aan de dag leggen om van hun wederhelft af te komen.' Coen Wilders, in: Tijdschrift voor Geschiedenis 116 (2003). Als bron genoemd door Mirjam Janssen bij haar artikel 'Einde van de grote leugen' in: Historisch Nieuwsblad, 20 (2011) 2, p. 58-65.