Doodsbeleving en levenshouding

Een historisch-psychologische studie betreffende de Moderne Devotie in het IJsselgebied in de 14e en 15e eeuw.
 

In de moderne samenleving de dood is verdrongen naar een uithoek van ons bewustzijn. Dat is in scherp contrast met de Middeleeuwer, in wiens bewustzijn dood en leven een eenheid vormden. In dit boek staan de leden van de beweging van de Moderne Devotie centraal. Deze kerkelijke beweging binnen de Rooms-Katholieke kerk ontstond in de vijftiende eeuw in het stroomgebied van de IJssel. De pestepidemie had toen inmiddels ook dit gebied bereikt, waardoor men zich zeer bewust was van de broosheid van het leven. Tegelijkertijd boette de kerk in aan invloed, als gevolg van bestuurlijke misstanden. De opkomst van de Moderne Devotie was daarvan een gevolg. Breure onderzoekt aan de hand van biografisch materiaal hoe Moderne Devoten individueel de dood beleefden en ook hoe dat gebeurde binnen hun groepsverband. De kijk van deze groep op religie en het leven weerspiegelt hun kijk op de dood. Zij waren zich zeer bewust van de consequenties die hun gedrag in het hiernamaals zou hebben. Breure stelt dat de Moderne Devoten zozeer gericht waren op religieus leven, dat zij daarbij niet de dood, maar het aardse leven verdrongen.